26 weken zwanger en toen braken mijn vliezen!

26 weken zwanger en toen braken mijn vliezen!

Het is ondertussen al een aantal dagen stil geweest op mijn blog. Ondertussen heb ik een heleboel lieve en bezorgde berichtjes ontvangen en heb ik besloten om toch een update te schrijven. Natuurlijk had ik geweldig nieuws willen brengen dat ik lekker een weekje op vakantie was naar de zon, druk was met leuke dingen doen of een nieuwe hobby had ontdekt en daar zo druk mee was dat bloggen er even niet in zit. Helaas… niets is minder waar. 

Al vanaf 20 weken zwangerschap heb ik regelmatig wat tijd doorgebracht in het ziekenhuis. Mijn voorliggende placenta zorgde voor bloedverlies en daardoor kreeg ik extra controles en bleef ik iedere keer na een bloeding 24 uur voor observatie. Best wel spannend, maar als ik daarna rustig aan deed mocht ik weer lekker naar huis. Het vertrouwen begon dan weer wat te groeien en ik probeerde zo goed als het kon verder te genieten van mijn zwangerschap. Zo ging het ook afgelopen maandag. Ik was 25 weken en 6 dagen zwanger en kreeg opnieuw bloedverlies. Mijn koffertje stond al klaar, dus we waren zo in het ziekenhuis. Voor mij voelde het als routine en grote zorgen had ik eigenlijk niet. Ik baalde er vooral van dat ik alweer een nacht in het ziekenhuis moest blijven en mijn kleine mannetje moest missen.

Een grote nachtmerrie

Maandagnacht kon ik niet goed slapen. Ik voelde mij op een vreemde manier onrustig en bleef maar draaien. Rond een uurtje of 1 wilde ik nog even naar de wc gaan om vervolgens toch nog een hele poging tot slapen te doen. Toen ik opstond merkte ik dat mijn bed behoorlijk nat was en in kleine plonsjes bleef er maar meer vocht komen. Ik drukte op de bel en binnen no-time stond de verpleging aan mijn bed. Vanaf dat moment ging alles enorm snel. Ik kreeg een vruchtwatertest (die helaas positief was) en de longrijping werd in mijn been gespoten. De ambulance naar het Wilhelmina Kinderziekenhuis werd met spoed gebeld en binnen 15 minuten lag ik op de brancard om zo snel mogelijk overgeplaatst te worden.  Midden in de nacht heb ik mijn vriend gebeld zodat hij achter ons aan kon rijden.

Op dat moment ging alles zo snel dat het niet over mij leek te gaan. Het was alsof ik een film aan het kijken was of één of andere ziekenhuisserie. Met zwaailicht en sirene in de ambulance, wat een aparte ervaring is dat!

Verloskamer

Rond 2:15u lag ik op de verloskamer in het WKZ.  Met flinke buikkrampen en geen idee wat me nu te wachten stond wachtte ik op meer informatie. Al vrij snel sloten ze de weeënremmers aan en kreeg ik te horen dat dit – als het nog op tijd zou zijn – maximaal twee dagen de bevalling kon tegenhouden. Dit was precies genoeg voor de longrijpingsprikjes die 48 uur moesten inwerken. Als ik daarna ‘geluk’ had zouden de weeën stoppen, als ik pech had zou de bevalling alsnog binnen of na deze 48 uur op gang komen.

Mijn lieve kleine kindje…niet nu al!

Echt nadenken lukte op dat moment niet meer. De volgende dag kwamen de Neonatoloog en de medisch verloskundige uitleggen wat mij (en ons kindje) te wachten zou staan als ik die dag of in de loop van de week zou bevallen. Ze gaven een update tot aan de 32 weken. Dit was een heel goed en fijn gesprek. Ze waren heel eerlijk over de kansen en complicaties die zouden kunnen optrekken. Een verschrikkelijk scenario, maar tegelijkertijd gaf het mij rust om te weten wat ze voor ons konden doen. Op dat moment besefte ik nog steeds niet dat het mij echt was overkomen. Als moeder wil je niets liever dan je kinderen beschermen. Ik kon nu mijn kleine baby niet meer beschermen en moest afwachten hoe en wanneer de bevalling zou gaan doorbreken.

En nu?

Op dit moment ben ik 26 weken en 4 dagen zwanger. Ik lig hier nu alweer bijna een week. Wonder boven wonder voel ik me ontzettend rustig en sterk. We hebben een rondleiding gehad op de NICU afdeling en weten nu nog beter wat ons (mogelijk) te wachten staat. De ene dag voel ik mij ontzettend goed en zijn de uitslag van bloedonderzoek en CTG scan keurig. Dit zijn de momenten dat ik hoop het nog een paar weekjes vol te mogen houden.

Helaas zijn er ook veel onzekere momenten. Momenten waarop de hartslag van het kindje te hoog is, mijn temperatuur wat op gaat lopen of ik behoorlijk last van buikkrampen heb. Dit zijn de momenten waarop ik bang ben dat het niet lang meer gaat duren en eigenlijk wil ik daar nog helemaal niet aan.

Zolang er geen infectie zal optreden en de weeën uitblijven mag het kindje blijven zitten. Dit wordt de hele dag door in de gaten gehouden. Ik wil jullie vragen om aan ons te denken en voor ons te bidden.

Ik wil iedereen ontzettend bedanken voor al het medeleven, de lieve berichtjes en kaartjes. Het lukt me helaas niet om uitgebreid op iedereen te reageren. Op de momenten dat het lukt zal ik proberen om hier een update te schrijven. Wel goed voor jullie om te weten dat een update maar van korte duur zou kunnen zijn. Binnen enkele uren kan de situatie hier natuurlijk flink veranderen. Aanstaande dinsdag ben ik 27 weken zwanger. Ons kindje heeft dan tussen de 80% en 90% overlevngs

 

Comments

comments

Delen:

14 Reacties

  1. Debby
    oktober 13, 2018 / 5:30 pm

    Mooie stukje, mooie update, hou je taai meis!!! En kleintje groei alsjeblieft nog even goed door ?

  2. oktober 13, 2018 / 5:39 pm

    Ooh wat heftig en wat schrikken! Heel veel sterkte, ik ga aan jullie denken, voor jullie duimen en een kaarsje branden. Sterkte ?

  3. oktober 13, 2018 / 5:40 pm

    Jeetje meis wat ontzettend heftig! Ik denk aan jullie en duim dat jullie lieve kindje nog even blijft zitten. Heel veel sterkte!

  4. oktober 13, 2018 / 5:47 pm

    Dat is wel heel erg heftig! Laten we hopen dat alles goed komt.

  5. oktober 13, 2018 / 5:48 pm

    Wat ontzettend heftig, ik wil je veel succes wensen. Houd vooral hoop, ik had vanaf 26 weken 1cm ontsluiting bij de zwangerschap van onze tweeling. Uiteindelijk zijn ze bij 37 weken geboren. Wel heb ik daarvoor 13 weken volledige bedrust gehad waarvan 10 weken in het ziekenhuis

  6. oktober 13, 2018 / 5:50 pm

    Wat een heftige situatie. Ik hoop dat uiteindelijk alles goed gaat komen! Sterkte.

  7. oktober 13, 2018 / 6:04 pm

    Jeetje meis, wat ontzettend rot dat het zo loopt. Ik ga voor jullie duimen dat de baby nog even blijft zitten. Heel verl sterkte!

  8. oktober 13, 2018 / 6:59 pm

    Sterkte, hou vol en hoop! Die kleintjes zijn super sterk, hou dat in gedachten!

  9. oktober 13, 2018 / 6:59 pm

    We duimen. Een vriendin van me ligt al non stop aan de weeënremmers sinds ze 22 weken zwanger is – nu is ze 30 weken. Haar tweeling doet het voorlopig goed – ik duim voor jullie allemaal.

  10. oktober 14, 2018 / 5:18 am

    Oh ik bid voor je!!

    Tjonge meid wat een schrik!

    heel veel kracht gewenst ik hoop zo dat het nog even blijft zitten!!

  11. oktober 14, 2018 / 8:48 pm

    Wat heftig zeg!! En ook heel spannend. Veel kracht voor jou en je gezin!

  12. Ellen
    oktober 15, 2018 / 6:07 pm

    Heel veel sterkte, Marieke!

Laat een antwoord achter aan Patricia Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Close Me
Looking for Something?
Search:
Post Categories: