Al voordat ik zwanger was had ik veel gelezen over zwanger zijn en zwangerschapskwaaltjes. Vermoeidheid, misselijkheid, vocht vasthouden, hoge bloeddruk en ga zo maar door. Toch heb ik ook regelmatig geroepen tijdens de zwangerschap ‘Waarom heeft niemand mij dit verteld?’ Heel veel nieuwe dingen kwamen tijdens de zwangerschap en na mijn bevalling op mijn pad. Hieronder wil ik er een aantal noemen, zodat het jullie in ieder geval wel een keer is verteld ;)!
Bekkeninstabiliteit:
Doordat je gewrichten en gewrichtsbanden soepeler en rekbaarder worden tijdens de zwangerschap kan het zijn dat de beweeglijkheid van je bekkengewrichten te groot worden. Je banden en spieren worden dan overbelast. Zeker geen fijn gevoel.
Ik had hier vaag weleens iets over gehoord. Toch herkende ik het niet direct en dacht ik regelmatig dat iets ‘bandenpijn’ was. Vanaf week 25 werd het zo pijnlijk dat het mijn dagelijkse activiteiten in de weg ging staan. Na 10 weken lang oefeningen van de fysio ging het met mij gelukkig een heel stuk beter. Mocht ik ooit nog eens zwanger raken, dan begin ik zelf al iets eerder met deze oefeningen. Nu heb ik gewacht met het bezoeken van de fysio tot de pijn heel vervelend was. Eigenlijk een beetje te laat dus…
Belangrijk om op tijd aan de bel te trekken bij bekkenpijn en bij twijfel gewoon eens de fysio naar je bekken laten kijken! Ook verstandig om voor de zwangerschap te kijken of je zorgverzekering voldoende behandelingen bij de fysiotherapeut vergoed. Het zou namelijk best goed kunnen dat je tijdens of na de zwangerschap een aantal behandelingen nodig hebt.
Zwangerschapscholestase:
Euh…wat? Ja, precies. Dat was ook mijn gedachte. Nog nooit had ik hier iets over gehoord. Totdat je er zelf mee te maken krijgt, dan blijken er toch best aardig wat mensen met dezelfde ervaring te zijn.
Zwangerschapscholestase begint meestal in de laatste 3 maanden van de zwangerschap. Ik had het ‘geluk’ dat het pas begon rond de 32 weken zwangerschap. Bij zwangerschapscholestase is er sprake van galstuwing. Het gal kan niet goed weg uit je lichaam en daardoor hopen bepaalde stoffen zich op. Ik kwam erachter dat ik dit had doordat ik jeuk had. Het begon in mijn handpalmen en onder mijn voeten en trok zo mijn hele lichaam over. Zelf dacht ik de eerste twee weken dat het er vast bij hoorde. Toen ik voor de zekerheid toch aan de bel trok bij mijn verloskundige was ik binnen 30 minuten aan het bloedprikken in het ziekenhuis.
De gevolgen voor het kindje kunnen groot zijn. De baby kan veel eerder geboren worden en ook de kans op een doodgeboren kindje is een heel stuk groter. Deze aandoening is nog niet bij iedereen (voldoende) bekend. Daarom belangrijk om hier heel alert op te zijn! Ik ben door deze aandoening nog voor de 37 weken ingeleid. Het is niet te genezen, maar ze kunnen je wel goed volgen in het ziekenhuis en ingrijpen wanneer dit nodig is.
Minder leven:
Geen aandoening, maar zeker de moeite waard om hier even te noemen. Zodra je vanaf 28 weken zwangerschap de baby minder voelt bewegen is het belangrijk om de verloskundige te bellen. Ze kunnen dan een CTG scan (hartfilmpje) maken in het ziekenhuis. Op de monitor kun je dan de hartslag van de baby zien gedurende een halfuur, jouw hartslag en de activiteit van de baarmoeder.
Spruw:
Dit is een infectie van het mondslijmvlies. Na de geboorte ben ik (heel) enthousiast begonnen met het geven van borstvoeding. De kraamzorg waarschuwde mij voor het eerst voor spruw. In het mondje van de baby kun je witte puntjes zien zitten. Ook kan het zijn dat de baby minder goed gaat drinken, de tepel regelmatig los laat en wat onrustiger wordt. Zelf merkte ik dit als eerste aan mijn tepels die heel erg pijnlijk werden. Gelukkig is dit gemakkelijk te behandelen. Van de huisarts kreeg ik een zalfje wat ik na iedere voeding op mijn tepels moest smeren. Noah moest ik 4 x per dag medicijnen geven.
Voorkomen? Kan niet altijd, maar wel zoveel mogelijk door het goed uitkoken van flesjes en speentjes en het wassen van je handen en borsten.
Borstontsteking:
Zoals ik hierboven als beschreef begon ik heel enthousiast aan de borstvoeding. Na de pijnlijke spruw werd dit enthousiasme al iets minder. Mijn productie liep iets terug en ik moest extra aanleggen en kolven, wat natuurlijk niet fijn is als je pijn hebt. Wat in de ochtend begon met een harde en wat gevoelige plek die ik weg probeerde te kolven en masseerde eindigde binnen een paar uur in een hele heftige griep. Ik kreeg hoge koorts, lag te rillen in mijn bed en mijn borst was heel erg rood. Daarnaast alle symptomen van een heftige griep. Op internet staat dat het vanzelf over kan gaan, maar door de heftigheid hiervan heb ik toch even contact opgenomen met de huisarts. Je kunt antibiotica slikken en je mag dan gewoon borstvoeding blijven geven. Na de antibioticakuur ging het gelukkig na 3 dagen weer een stuk beter.
Voorkomen? Alert zijn op harde plekken, goed masseren, je borst goed leeg laten drinken of kolven en te voeden in verschillende houdingen.
Tot zover mijn blog over de (minder bekende) zwangerschapskwaaltjes en andere vervelende dingen die je in de eerste weken na de bevalling kunnen overkomen. Hopelijk kunnen jullie ze voor zijn, dan is mijn blog niet voor niets geweest.
Mijn kinderen hadden helaas ook geregeld spruw. Dat is enorm lastig om weer af te komen!