Brief van een kwetsbare moeder in de wereld van vandaag

Brief van een kwetsbare moeder in de wereld van vandaag

Lieve Noah,

Het is 4:00u ’s nachts en ik sta naast je bedje. Zojuist heb je je flesje leeggedronken. Al steeds vaker slaap je de nacht door. Heerlijk! Toch was ik blij dat je dat vannacht niet deed. Dat ik je even vast mocht houden en we even een momentje samen hadden in de stilte. Wat ben ik blij en dankbaar dat ik jouw mama mag zijn. Je bent zo’n mooi, vrolijk en lief kindje.

Na je fles ben je direct weer in slaap gevallen. Ik blijf nog even naar je kijken en kan niet anders dan mij verdrietig voelen over het verschrikkelijke nieuws wat we het hele weekend al krijgen. Dit weekend hoorden we eerst dat Romy overleden was. Vanavond werd bevestigd dat ook Savannah niet meer in leven is. Twee prachtige jonge meisjes van 14 jaar. Wat leven we in een oneerlijke en verschrikkelijke wereld.

Ook deze moeders hebben naast het bedje van hun dochters gestaan. Hebben eerste tandjes mee gemaakt, de eerste keer naar school en nog heel veel andere mooie mijlpalen meegemaakt. Mijlpijlen die ik ook met jou hoop mee te maken lieve Noah.

Maar zo in 1 keer was het voorbij voor de ouders van deze meisjes. Ze zullen nooit naar hun diploma-uitreiking kunnen. Geen bruiloft meemaken. En dan kijk ik naar jou mijn kleine knappie. De gedachte dat ooit iemand jou pijn zou doen maakt me bang en ontzettend boos.

[otw_shortcode_quote border=”bordered” border_style=”bordered” background_pattern=”otw-pattern-2″]Wat maakt het leven als ouder je enorm kwetsbaar. De gedachte dat je kind niet alleen veilig naar school kan fietsen in deze omgeving maakt me boos en enorm angstig. Als zelfs dat al niet meer kan…. In wat voor wereld moeten wij onze kinderen dan groot brengen? Een wereld vol aanslagen bij een popconcert voor kinderen.[/otw_shortcode_quote]

Toch wil ik niet zo denken, het niet zo voelen. Voor jou wil ik dat jij net zo’n onbezorgde jeugd kan hebben als ik had. Dat je op straat kunt spelen met je vriendjes en dat je enige zorg is hoe je jouw verloren knikkers toch weer terug kan winnen in de volgende pauze op school.

Kleine lieve Noah… ik kan je niet de rest van je leven tegen alles beschermen. Het moment dat jij in mijn buik groeide begonnen voor mij de zorgen om jou. Ik zal mijn best doen om een goede moeder voor jou te zijn. Ik kan je niet beloven dat jou nooit iets zal overkomen. Wat ik je wel kan beloven is dat ik de rest van mijn leven enorm veel van jou zou houden.

Dikke kus van je mama!

 

Comments

comments

Delen:

18 Reacties

  1. juni 5, 2017 / 11:48 am

    Mooi geschreven! Het nieuws over deze twee meisjes maakt inderdaad dat je gaat nadenken over hoe je je kindjes kunt beschermen en ook dat dat lang niet tegen alles kan.

    • Marieke
      Auteur
      juni 5, 2017 / 1:09 pm

      Ja… zo lastig vind ik dat! Zodra je zwanger bent begint dat gevoel al…dat er gewoon dingen zijn waar je geen controle op hebt! Dit kan mij echt enorm bang maken.

    • Marieke
      Auteur
      juni 5, 2017 / 1:08 pm

      Dank je wel!

    • Marieke
      Auteur
      juni 5, 2017 / 1:08 pm

      Wat lief! Dank je wel!

  2. juni 5, 2017 / 1:49 pm

    Dit nieuws is er hier ook zo ingehakt.. voorlopig gaat mijn meisje niet meer alleen naar school, tot ze gepakt zijn

  3. juni 5, 2017 / 2:14 pm

    Ja super herkenbaar.. Eén van de redenen dat ik het nieuws niet meer lees.. Ik ben er echt heel gevoelig voor wat er met andermans kids gebeurd.

    • Marieke
      Auteur
      juni 5, 2017 / 9:20 pm

      Ik probeer het nieuws soms ook te vermijden…maar om dit nieuws kon je gewoon niet heen. Zo verschrikkelijk.

  4. juni 5, 2017 / 6:59 pm

    Mooi geschreven. Het is onverklaarbaar waarom dit gebeurd en waarom iemand tot zoiets in staat is!
    Ondanks mijn depressie kon ik dit weekend ook even stil zijn en dankbaar zijn voor m’n kinderen… hoe stom ze soms ook doen… ik hoop dat ze ALTIJD veilig bij me terugkomen!

    • Marieke
      Auteur
      juni 5, 2017 / 9:19 pm

      Ja… onverklaarbaar en compleet onbegrijpelijk. Ik denk dat veel mensen dit weekend even ‘stil’ zijn geweest…

  5. juni 5, 2017 / 7:41 pm

    Mooi! Ik schreef er vandaag ook een blog over op mamaisthuis. Het verdriet is voelbaar, maar nog lang niet zo intens als voor de ouders van deze meisjes. Dat doet verdriet. Ik ben dankbaar, iedere dag weer!

    • Marieke
      Auteur
      juni 5, 2017 / 9:18 pm

      Ik kan me niet eens voorstellen hoe de ouders van deze meisjes zich moeten voelen. Hier zijn echt geen woorden voor. Net als jij ben ook ik zo enorm dankbaar voor ieder moment dat ik mag doorbrengen met mijn kindje.

  6. juni 5, 2017 / 7:46 pm

    Mooi geschreven! Ook hier op Curacao leeft het nieuws over de twee meisjes enorm. Vreselijk dat deze ouders hun mooie dochter moeten missen.

    • Marieke
      Auteur
      juni 5, 2017 / 9:16 pm

      Dank je wel! Wat bijzonder dat het zelfs op Curaçao zo leeft. In Nederland heeft het nieuws ook veel mensen geraakt. Super heftig… twee van die mooie jonge meiden…

  7. juni 5, 2017 / 9:46 pm

    Heftig hè! Als mama komt alles 10x harder binnen als het kinderen betreft. Overige nieuws ook. Voel me dan ook net een struisvogel wat het nieuws betreft, volg het echt minimaal.

  8. juni 6, 2017 / 5:48 am

    Mooi geschreven. Na het horen van dit verschrikkelijke nieuws bekroop ook mij een naar gevoel.

  9. juni 6, 2017 / 2:41 pm

    Mooi! En ik snap heel goed je angst en bezorgdheid, maar soms moet je inderdaad toch loslaten.

Laat een antwoord achter aan Christa Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Close Me
Looking for Something?
Search:
Post Categories: