Het heeft even geduurd – 11 weken om precies te zijn – maar hier is ze dan; Vera Julie. Ons grote kleine wondertje. Ons prinsesje. Noah heeft een zusje! 11 weken bedrust die dan direct na de bevalling al vergeten lijken te zijn. In deze blog vertel ik jullie het bevallingsverhaal van dit grote wonder. Op 8 oktober 2018 braken mijn vliezen. Op dat moment was ik 25 weken en 6 dagen zwanger. Met het breken van de vliezen begonnen ook direct de weeën. Zelf had ik dan ook verwacht dat ik op 9 oktober de geboorte van ons kindje zou aankondigen. Dat ik uiteindelijk pas op 23 december zou bevallen had ik nooit durven hopen. Ik vertel jullie dan ook graag over deze bijzondere dag!
Aftellen
Na 6 weken bedrust in het WKZ mocht ik op dinsdag 21 november terug naar het Meander in Amersfoort. Een eigen kamer gaf een goed gevoel. Echt even lekker tot rust komen na al die heftige weken. Op dat moment telde ik niet meer de dagen, maar telde ik in weken. Na twee weken voelde ik steeds meer de behoefte om een einddatum te plannen. Precies op 25 december zou ik 37 weken zwanger zijn. Uiteindelijk zou ik – als het niet al spontaan zou gebeuren – worden ingeleid op zondag 23 december. Het echte aftellen kon dus beginnen. Ik tekende een schema op het bord in mijn kamer en begon met het afstrepen van de dagen tot de 23 december. De laatste loodjes wegen het zwaarst zeggen ze. Dit voelde ik ook daadwerkelijk zo. Het was zowel mentaal als fysiek behoorlijk pittig om ook de laatste weken nog goed door te komen.
23 december 2018
De nacht van 22 op 23 december heb ik zo’n twee uurtjes kunnen slapen. Om 5:00u besloot ik maar alvast te gaan douchen en mijn spullen in te pakken. Om 6:30u werd ik opgehaald voor een echo om te kijken naar de ligging van ons kindje. Gelukkig lag ze (nog steeds) in hoofdligging in mijn bekken en was ook de placenta voldoende aan de kant om natuurlijk te mogen bevallen. Om 7:00u kreeg ik een inwendig onderzoek om te kijken of er al sprake was van ontsluiting. Gelukkig was er toen al 2 cm. Vliezen breken was niet meer nodig, dat was inmiddels al spontaan gebeurd. Om 7:30u kreeg ik een antibiotica infuus omdat ik GBS positief ben. Om 8:30u werd het infuus met weeënopwekkers gestart. De inleiding is begonnen..
Van 2 cm naar 5 cm
Het duurde even voordat de weeën goed op gang waren gekomen. Zo rond 10:30u werd het een stuk pittiger. Ik had zowel buik- als rugweeën en kon het in bed niet goed opvangen. Gelukkig was daar een bal en dit maakte het een stuk draaglijker. Rond 11:45u zat ik op 5 cm ontsluiting. De weeën waren steeds minder goed op te vangen en tijdens een toiletbezoek begon ik al druk te voelen.
Om 12:25 volgden de weeën elkaar zo snel op dat wegpuffen niet meer haalbaar was. Ik vroeg om een pompje omdat dit bij Noah heel goed bevallen was. De verpleging weigerde het pompje en gaf aan dat ik er bijna was. Omdat ik even daarvoor had gehoord op 5 cm ontsluiting te zitten voelde ik me enigszins wanhopig. Hoe kon 5 cm al zoveel pijn doen?
Het einde in zicht…
Om 12:30u kwam de arts en constateerde volledige ontsluiting! Binnen 45 minuten van 5 naar 10 cm dus. Geen wonder dat het pijn deed 😉. Om 12:42, na 4 persweeën werd onze mooie dochter Vera geboren. De naam hoorde ik ook pas op dat moment. Haar papa mocht kiezen wat het beste bij haar zou passen.
Een hele snelle en goede bevalling. Een mooi einde van een heftige zwangerschap. In 4 uurtjes en 12 minuten was ze er. De kinderarts was er na een uur en was ontzettend tevreden. Ons kleine vechtertje deed het enorm goed. Met een gewicht van 2645 was ze goed op gewicht voor de termijn. Een lief, klein en heel gezond meisje. Wat een enorme opluchting en grote dankbaarheid ervaarden wij op dat moment.
Ik kijk terug op een mooie bevalling. Het was bijzonder om het zowel met mijn vriend als mijn moeder te mogen delen. Ook de verpleging kende ik na 5 weken in het Meander goed. Dit zorgde voor een hele fijne en vertrouwde sfeer. Ook ben ik dankbaar voor de gynaecoloog die Vera bijna zelf heeft laten komen. Ik heb amper hoeven persen. Een rustiger einde van een bevalling had ik me niet kunnen wensen. Voor Vera een hele mooie start na veel stressvolle weken. Op 24 december mochten wij al naar huis. Heerlijk om eindelijk weer compleet te zijn als gezin. Binnenkort vertel ik jullie over de keuze voor de naam Vera en zal ik ook een update geven over de borstvoeding.
Eindelijk! regelmatig keek ik even hier of er al wat was.
Heel hartelijk gefeliciteerd met jullie dochter.
Wat leuk dat je pas de naam wist toen je man haar haar gezien en wist dat het een Vera is.
Nogmaals van harte gefeliciteerd! Wat bijzonder dat ze helemaal gezond (ondanks de wel heel lang gebroken vliezen én GBS) geboren is! Oprecht een wonder!
Mooi om je bevallingsverhaal te lezen! Gek dat als je het dan niet meer trekt, het ook al zover is dat je mag persen hè?