En toen zei de tandarts precies waar bijna iedere ouder bang voor is…

En toen zei de tandarts precies waar bijna iedere ouder bang voor is…

Dat het leven niet altijd eenvoudig is ontdekte mijn peuter afgelopen week. Waar deze vakantie begon met het inleveren van zijn luier in ruil voor een potje, bezochten we deze week ook voor het eerst de tandarts…

Ook Bobbi moest naar de tandarts

Niet alleen onze Noah gaat naar de tandarts. Bobbi de beer gaat ook. Samen lazen wij ter voorbereiding dit boekje (net als Bobbi op het potje, dat we vorige week al samen doornamen). Na veel enthousiasme van mijn kant over de stoel die naar boven en beneden kan en het cadeautje na afloop zag mijn peuter het helemaal zitten! Hij vertelde iedereen die we maar tegenkwamen dat we naar de tandarts zouden gaan. Het leek zowaar alsof we een uitje naar een krijspaleis gingen maken. Dat ik hierdoor zelf ook een keer of 10 per dag werd herinnerd aan mijn tandartsafspraak moest ik dus maar voor lief nemen.

Tandjes tellen

Bij de tandarts aangekomen klom mijn peuter helemaal uitgelaten op de grote stoel. Samen met de tandarts telde hij via het spiegeltje al zijn tanden. Even begon ik zelf ook enthousiast te worden. Wat zou het mooi zijn als we hierna mijn tanden konden tellen, ze nog iets zou mompelen als ‘goed gepoetst’, we allebei een cadeautje of sticker kregen als beloning en ik daarna samen met mijn lieve zoon de praktijk kon verlaten.

En daarom moet je NOOIT met je peuters samen naar de tandarts gaan

Eén ding heb ik in ieder geval geleerd van deze afspraak: Ik ga NOOIT meer een dubbele afspraak maken voor mijn peuter en mezelf. Ik lag op de stoel en de tandarts was zo aardig om mijn peuter overal bij te betrekken. Tijdens het maken van de röntgenfoto (zo één waarbij je hele kaak vol wordt gestopt met van die plaatjes) mocht onze lieve Noah op het knopje drukken. De tandarts ging alles uitleggen en laten zien en het duurde en het duurde maar. Voor mijn gevoel werd er nog even drie keer extra over mijn tanden geschraapt om mijn peuter blij te maken. Ondertussen was ik aan het afzien in die fantastische stoel met mijn mond vol ellende. Top 😉.

En toen nog een leuke afzwaaier.

En net toen ik dacht dat we alles gehad hadden had de tandarts nog een ‘leuke’ afzwaaier. De tandarts vroeg of onze peuter nog een speen gebruikte. Ik beantwoorde zijn vraag met een klein knikje. Vervolgens zei de tandarts precies waar ik bang voor was; ‘Hier moet hij vandaag nog mee stoppen’. Einde bezoek tandarts en het begin van de haat-liefde verhouding van mijn kind met deze plek. ‘Mooie stoel’  en ‘Wat een pech, mijn speen moet weg!’ We verlieten de praktijk en ik wist dat deze dag voorlopig nog niet ten einde was met een peuter die moest gaan slapen zonder speen.

Comments

comments

Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Close Me
Looking for Something?
Search:
Post Categories: