Afgelopen maandag vertelde ik jullie over de mooie 20 weken echo. Wat waren we dankbaar dat alles goed was. Toch altijd weer spannend zo’n echo. Je weet tenslotte maar nooit. Tot nu toe heb ik al geprobeerd om zo goed mogelijk te genieten van deze zwangerschap. Heerlijk om dit alles nog een keer mee te maken. Bij de 20 weken echo voelde ik zo ontzettend veel liefde voor dit kindje. Ik voelde direct dat ik ook van deze baby weer net zo veel zou houden als van Noah. De gedachte dat ik eerst nog ‘lekker’ 20 weken zwanger mocht zijn maakte me heel erg blij. Voorlopig is dit kindje nog even helemaal van mij.
En toen ging het helemaal mis
[otw_shortcode_quote border=”bordered” border_style=”bordered”]Wat voelde ik mij machteloos dat ik niets kon doen om mijn kindje te beschermen! Het kindje waar ik al zoveel van was gaan houden…[/otw_shortcode_quote]Op maandag begon ik weer officieel met werken. De week ervoor al wat voorbereidingen gedaan. Ik had er zin in. Lekker weer in het ritme komen. Zowel maandag als dinsdag heb ik heerlijke werkdagen gehad. Ik kwam steeds met een heel positief gevoel thuis.
Toen ik dinsdag uit mijn werk kwam ging plotseling alles mis. Plotseling voelde ik mij ontzettend ziek, kreeg ik veel pijn in mijn buik en bleef ik maar rillen. Toen ik naar de wc ging ontdekte ik dat ik (behoorlijk wat) bloed aan het verliezen was. In paniek belde ik de verloskundige, die gelukkig al binnen 10 minuten bij ons was. Even dacht ik dat we dit kindje alsnog zouden verliezen. Wat voelde ik mij machteloos dat ik niets kon doen om mijn kindje te beschermen! Het kindje waar ik al zoveel van was gaan houden… Op dat moment dat ik echt dat ik een miskraam kreeg.
Ziekenhuisopname
Het hartje van de baby klopte gelukkig nog. Wel werden we doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een extra check. Bij de 20 weken echo hoorde ik al dat mijn placenta voor de uitgang van mijn baarmoedermond ligt. Als dit met 32 weken niet anders is, dan wordt het een keizersnede. In het ziekenhuis zagen ze dat dit de oorzaak was van het bloedverlies. De enorme buikpijn en krampen konden ze niet direct verklaren. Om er zeker van te zijn dat de bevalling niet op gang aan het komen was moest ik blijven voor extra controles. We zijn ontzettend dankbaar dat dit niet het geval was.
En nu?
Rust! Ik moet zoveel mogelijk rust houden en geen zware dingen tillen. Mocht er opnieuw bloedverlies komen, dan moet ik direct weer terug naar het ziekenhuis. Ik merk dat dit mij best wat spanning geeft en dat ik niet goed weet wat ik nu wel en niet kan doen. Wat het bloed veroorzaakt heeft weet ik niet goed. Naar mijn idee heb ik geen hele heftige dingen ondernomen. Dit maakt dat ik de hele dag door bang ben dat het weer zo is. Hopelijk zakt dit gevoel de komende weken een beetje en kan ik toch nog genieten van deze zwangerschap.
Ben of ken jij iemand met dezelfde ervaring en heb je tips over wat ik beter niet kan doen of wat jou geholpen heeft? Ik hoor ze heel erg graag! Ook positieve verhalen zijn heel erg welkom!
Bij mijn eerste zoon heb ik een bloeding gehad met 28 wkn, het is deze week precies 20 jaar geleden dat ik in een Nederlands ziekenhuis lag. Ik had ook weeën doordat de bloeding de baarmoeder ‘irriteerde’. Voordat de bloeding startte had ik heel veel harde buiken en was ik erg moe. Ik weet nog dat ik die avond blij was toen ik mijn bed in stapte. Ik moest aan de weeënremmers in Zh. Na een week mocht ik weer naar huis, wat in mijn geval een reis naar Engeland was, want daar woonden wij. Het advies was hetzelfde: niet tillen. Ook moest ik terug in Engeland in de buurt blijven van het ziekenhuis. Dus ik ben de stad de laatste weken niet meer uit geweest. De gyn. in Nederland zei dat door de groei van de baby de placenta vast nog wel naar boven geduwd zou worden. Elke week bracht ik een bezoekje aan het zkh voor extra check UPS. Ik stond gepland voor een keizersnede maar het is uiteindelijk ( last minute) en gelukkig, een gewone geboorte geworden. De weg was namelijk geheel vrij.
Ik snap dus helemaal dat je geschrokken bent. Mijn advies zou zijn om zo gewoon mogelijk verder te gaan en geen grote avonturen te ondernemen. En bidden, en voor je laten bidden dat je over een aantal weken een gezond kindje mag knuffelen. Dat vooral. Sterkte en liefs.
Auteur
Wat heftig zeg! Fijn dat het uiteindelijk allemaal goed is afgelopen! Dank je wel voor je berichtje! x
Wat ontzettend spannend en balen dat dit na zo’n goede 20 weken echo gebeurde. Ik heb het zelf nooit meegemaakt maar als verpleegkundige wel vaker van gehoord. Je wordt in ieder geval nauwlettend in de gaten gehouden en ik hoop voor je dat je ondanks alles toch nog een fijne en voorspoedige zwangerschap mag hebben.
Auteur
Bedankt voor je lieve berichtje!
Jeetje wat rot dat je dat moet meemaken tijdens je zwangerschap… je schrikt je rot… ik had ook een flinke bloeding tijdens mijn tweede zwangerschap… Verloskundige kwam en alles bleek gewoon goed met de kleine. De bloeding konden ze niet verklaren maar ook ik kreeg te horen dat ik rustig aan moest doen want als ik weer een bloeding zou krijgen dan zou ik helemaal plat moeten. Ik heb het rustiger aan gedaan en heb verder geen bloedingen meer gehad. Ik hoop dat het voor jou ook zo gaat!
Auteur
Dank je wel! Helaas ondertussen bloeding nummer 2 al gehad… Hopelijk blijft het nu voorlopig even rustig! Bedankt voor je lieve berichtje!