Opvoeden. Iedereen heeft er een mening over en de beste stuurlui staan aan wal. Ik was ook altijd enorm goed in opvoeden. Tenminste, dat dacht ik voordat ik zelf moeder werd. Nu mijn beide kinderen steeds meer beginnen te praten, word ik regelmatig behoorlijk geconfronteerd met mijn eigen opvoedskills…
Autonomie to the max
In ons gezin zijn we allemaal redelijk autonoom. Leeftijd is onbelangrijk, we bepalen allemaal heel graag zelf wat we doen, hoe we dat doen en wanneer we dat doen. We zijn eigenwijs, leergierig en ontdekken graag zelf hoe dingen werken. Klinkt niet direct als een probleem, behalve dat een kind van 16 maanden en een peuter van 3 nog niet alle gevaren kunnen overzien. En dus kan het niet altijd gaan zoals zij dit zelf hebben bedacht. Beide kinderen beschikken over voldoende communicatieve vaardigheden om (op een vaak niet al te subtiele wijze ) duidelijk te maken dat ze het oneens zijn met onze plannen. Dat we in een goed geïsoleerd huis wonen is wel zo fijn voor de buren. De kinderen moeten namelijk soms hun haren wassen (schreeuwen), kleding aan die wij hebben uitgekozen (drama) en mogen niet op blote voeten en in ondergoed buiten spelen in de winter (groot drama).
Wat je zegt moet je ook zelf doen
Dat de appel niet altijd heel ver van de boom valt merkte ik vandaag opnieuw. Wij proberen onze peuter te leren dat hij dingen ‘netjes’ moet vragen. Hij is vrij goed in het geven van opdrachten en bevelen. In plaats van iemand een opdracht geven: ‘Pak een appel voor mij!’ hebben we hem dus geleerd om te vragen: ‘Wil je een appel voor mij pakken?’ Dat dit inmiddels goed geautomatiseerd is ontdekte ik vandaag toen ik mijn peuter de opdracht gaf om even zijn sokken te pakken. Hij gaf aan dat hij het niet ging doen, omdat ik het eerst goed moest vragen. Vervolgens herhaalde hij met een serieus gezicht de vraag die ik hem had moeten stellen: ‘ Noah, wil je even je sokken gaan pakken?’ Ik herhaalde zijn vraag en hij zei met een grote grijns: ‘Ja, natuurlijk wil ik dat, mama!’
Wat ik hiervan heb geleerd? Daden spreken luider dan woorden. Opvoeden begint bij het zijn van een goed voorbeeld. Daarnaast moet je je kinderen geen dingen aanleren of dingen van ze verwachten waar je zelf ook helemaal geen zin in hebt 😉. Nog meer ouders met peuters met opvoedskills? Ik lees graag jullie ervaringen…
