‘Hoe kan iemand mij nou leuk vinden? Ik kan niet eens een kind krijgen!’

‘Hoe kan iemand mij nou leuk vinden? Ik kan niet eens een kind krijgen!’

Wij zijn Marijn en Mireille en getrouwd sinds 12 september 2014. Op het Instagram account van babybanjo.nl werd een oproep gedaan aan wensmama’s om een blog te schrijven. Aangezien wij zelf heel open zijn over ons traject, wilden wij dit graag doen. Sinds 2014 zitten wij in het traject om samen een kind te krijgen en laten we zeggen dat dit erg veel geduld vraagt. Het loopt helaas niet zoals wij dit van te voren verwacht hadden. Maar we geven de moed niet op en blijven positief.

Het traject tot nu toe

Hier een korte samenvatting van ons traject tot nu toe: vanaf mei 2014 zes pogingen met een donor van Cryos Denemarken in het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam (drie zonder hormonen en drie met hormonen). 1,5 jaar op de wachtlijst bij AMC in Amsterdam. Daar kon geen behandeling gestart worden door tekort aan donoren. Vanaf mei 2016 vier pogingen bij Fertiliteitskliniek Twente in Hengelo met een donor van Vivaneo Düsseldorf (drie zonder hormonen en een poging met hormonen).  Vanaf 1 juni 2017 intake voor IVF bij Medisch Centrum Kinderwens in Leiderdorp. We hebben nu een verse terugplaatsing gehad na onze eerste IVF punctie, welke helaas geëindigd is in een vroege miskraam. Er liggen nog drie embryo’s in de vriezer. We zijn op vakantie geweest naar Curaçao dus nu even een korte pauze in verband met eventuele besmetting met het zika virus. In  december hopen wij weer verder te kunnen met een eerste cryo terugplaatsing.

 

Gevoelens

Hierboven dus vooral feitelijke informatie. Waar vaak minder over gesproken wordt zijn de gevoelens die bij zo’n traject komen kijken. Daar willen wij in deze blog graag wat dieper op in gaan.

Het leven van een wensmama (en in ons geval wensmama’s) is niet altijd even makkelijk. Het proces vraagt erg veel geduld. Dit is niet altijd makkelijk, om dit geduld op te brengen en weer positief door te gaan na de zoveelste mislukte poging. Wij zijn natuurlijk twee vrouwen die samen een kind willen krijgen en dat is wel weer een wat ander proces dan een heterostel wat een kind wil krijgen. Toch zal de kinderwens voor elke stel dat graag kinderen wil even diep zitten en hiervoor heb je toch echt  alles over.

 

Waarom wij kozen voor de MMM

Wij waren er direct al uit dat we geen thuisinseminaties wilden doen, maar de inseminaties in een kliniek wilden doen. Hierdoor voelt het ook al vrij snel alsof je in de medische molen zit. Bij elke inseminatie begin je met een startecho aan het begin van je cyclus om te kijken of alles schoon is en er geen cystes in de eierstokken aanwezig zijn. In sommige klinieken/ziekenhuizen mag je daarna naar huis om ovulatietesten te gaan doen. In andere klinieken/ziekenhuizen wordt de groei van follikels in kaart gebracht door middel van echo’s. Het kan dus voorkomen dat je per poging toch een aantal keer in de kliniek of het ziekenhuis zit, voordat daadwerkelijk de inseminatie plaatsvindt.

 

De omgeving: eerlijk zijn of niet?

Dit vergt veel van een wensmama, op je werk moeten dingen geregeld kunnen worden. De vraag is dan: kan je er eerlijk over zijn of heb je dat liever niet? Wij hebben er zelf voor gekozen om er eerlijk over te zijn en hierdoor krijgen we ook veel begrip van onze werkgever en de tijd om samen naar de afspraken te gaan. Het lastige is ook weer dat het moeilijk te plannen is allemaal. Je weet wel ongeveer hoe je cyclus loopt, maar toch wijkt dit per maand altijd een beetje af. De afspraken vinden vaak plaats momenten dat het eigenlijk net niet goed uit komt met je werk, maar goed je moet er toch naar toe. Dit geeft dan ook wel weer onrust voor jezelf, omdat je niet overal tegelijk kan zijn. Wij hebben op ons werk ook aangegeven dat het zo kan lopen met die afspraken, maar toch voelt het vervelend om op een moment wat niet handig is met betrekking tot je werk weg te moeten gaan.

 

Al die hormonen…

Wat vaak bij het leven van een wensmama komt kijken is het gebruiken van hormonen. Dit is voor jezelf niet leuk en voor je omgeving soms ook echt niet! Wat voor ons een hele grote stap was, was het spuiten van hormonen. Daarvoor moesten we toch echt wel even een drempel over. Om meerdere follikels te laten groeien (met daarin hopelijk ook eicellen) hebben we bij de meeste van onze IUI pogingen (10 mislukte pogingen in totaal) hormonen moeten spuiten. Het spuiten van hormonen blijft spannend, hoe vaak je het ook doet. Meestal telt Mireille af en dan zet Marijn zelf de spuit. De eerste paar avonden gaat dit met trillende handen, maar op een gegeven moment gaat het alweer wat makkelijker. Wat er dan door de hormonen ook weer kan gebeuren is dat er teveel follikels groeien, waardoor een inseminatie niet door kan gaan. Dit is gelukkig maar één keer gebeurt bij ons, maar daar werden we echt niet blij van. Voor niks elke avond een spuit in je eigen buik gezet.

 

Tijdens onze IVF poging was de dosering van de hormonen veel hoger, omdat er voor een punctie voldoende follikels moeten groeien. Tijdens onze eerste IVF punctie zijn acht follikels aangeprikt, waarin ook acht eicellen zaten. Hieruit zijn uiteindelijk zes embryo’s ontstaan, waarvan een verse is teruggeplaatst in september. Er zijn nog drie embryo’s die ver genoeg zijn doorgedeeld, zodat ze de vriezer in konden.

 

En zo voelen die tips vanuit de omgeving..

[otw_shortcode_quote border=”bordered” border_style=”bordered”]Een veel gehoorde tip is: “je moet er niet teveel mee bezig zijn!”. Daar kunnen we maar één dingen over zeggen: “HOE DAN?”.[/otw_shortcode_quote]

Vaak krijgen wensmama’s goedbedoelde tips vanuit de omgeving. Een veel gehoorde tip is: “je moet er niet teveel mee bezig zijn!”. Daar kunnen we maar één dingen over zeggen: “HOE DAN?”. Hoe kan je er in zo’n traject niet teveel mee bezig zijn? Je bent steeds aan het wachten, wachten op het moment wanneer je cyclus begint. Wachten wanneer je ovulatietest positief is en dat kan erg veel stress geven als dat in je eigen ogen te lang duurt! Wachten totdat je voor de echo’s mag en spanning of er niet te veel follikels groeien of er juist geen groei is. Wachten tot het juiste moment van de inseminatie. Wachten op het moment dat je symptomen gaat voelen of spanning omdat je juist niks voelt. Wachten tot de officiële testdatum, wat bij ons eigenlijk nooit is gelukt. De tip: “je moet er niet teveel mee bezig zijn!” is dus totaal niet van toepassing in het leven van een wensmama. Dat gaat gewoon echt niet!

 

Gevoelens van jaloezie

We begrijpen dat het voor de omgeving ook lastig is om hiermee om te gaan. Eigenlijk kan je de gevoelens van een wensmama of van wensouders alleen begrijpen als je zelf dit traject doorlopen hebt. En ook dan is het nog lastig, soms begrijp je zelf niet eens waar bepaalde gevoelens vandaan komen. Gevoelens van jaloezie komen helaas ook vaak voor in het leven van een wensmama. Wij ervaren dit als absoluut niet leuk, omdat we ook echt niet zo willen zijn. Maar toch is het altijd weer even slikken als er een zwangerschapsaankondiging voorbij komt.

[otw_shortcode_quote border=”bordered” border_style=”bordered”]Vooral soms de boodschap erbij: “joh we dachten nog niet eens aan een kind en ik was al zwanger” of “we hadden maar een maand nodig en toen was het raak”.[/otw_shortcode_quote]

 

Natuurlijk gunnen we het iedereen, maar we gunnen het onszelf ook heel erg. Vooral soms de boodschap erbij: “joh we dachten nog niet eens aan een kind en ik was al zwanger” of “we hadden maar een maand nodig en toen was het raak”. Dan denk je als wensmama wel eens: “heel fijn voor jullie, maar kon iedereen maar eens even voelen het hoe is als het niet snel lukt”. Eigenlijk gun je dit niemand, maar om begrip te krijgen voor alle gevoelens en het leven van een wensmama zou dit wel eens fijn zijn. Het lastige is dan wel weer dat niet bij iedereen de omgeving op de hoogte is, waardoor de omgeving zich waarschijnlijk ook niet bewust is van de gevoelens van de wensmama/wensouders.

 

Zoveel emoties…

 Verder kom je vaak ook met je eigen gevoelens in de knoop als je lichaam je voor jouw eigen gevoel zo in de steek laat. Je gaat je dan echt afvragen waarom het niet lukt en wat er aan de hand is met je eigen lijf. Na iedere mislukte pogingen was het steeds moeilijk om weer vol goede moed en positief met de volgende poging te beginnen. Allerlei gedachten nemen je hoofd over: “waarom lukt het nou niet?”, “zal het raak zijn?”, “ik ben echt een mislukte broedkip, zelfs met drie eitjes lukt het niet”, “ik ben mislukt”, “ik voel me een opgeblazen ballon”, “hoe kan iemand mij nou leuk vinden, ik kan niet eens en kind krijgen”, “het gaat toch nooit lukken” en “zie je wel, ik kan het niet” et cetera et cetera. Emoties en verdriet komen veelvuldig voor in het leven van een wensmama.

 

Dit helpt ons (en misschien ook andere wensmama’s)

Wat ons zelf op dit moment veel steun biedt is ons Instagram account (twomoms.andababy), waarmee we in contact zijn gekomen met veel wensmama’s. Het is vervelend dat we met zoveel zijn, maar het is erg fijn om steun te krijgen en met mensen in contact te zijn die hetzelfde doormaken. Als er daar zwangerschapsaankondigingen voorbij komen dan geeft dat voor ons ook weer hoop voor de toekomst en die meiden/stellen gunnen we het ontzettend dat hun wens in vervulling gaat! Bij ons is er medisch gezien niks aan de hand en wij hopen dat ook dat onze wens snel in vervulling zal gaan. Mochten jullie vragen hebben dan kunnen jullie ons altijd benaderen via ons Instagram account.

 

Veel liefs,

 

Marijn en Mireille

Comments

comments

Delen:

31 Reacties

  1. november 4, 2017 / 7:31 pm

    Lijkt mij super moeilijk om dit te ondergang. Wel knap dat jullie er open over zijn

  2. november 5, 2017 / 8:16 am

    Een kinderwens is prachtig, maar ik kan me voorstellen dat het pijnlijk en moeilijk is als hij moeilijk te verwezenlijken valt. Veel succes gewenst!

    • Mireille en Marijn
      november 9, 2017 / 7:56 pm

      Het is zeker moeilijk, maar we geven niet op. Dankjewel!

  3. november 5, 2017 / 1:18 pm

    Heftig hoor! Ik kan niet anders zeggen dan dat het gewoon pijnlijk is om te lezen hoe groot de wens is en hoe lang het duurt. Helaas zie ik het dichtbij mij ook, bij goede vrienden van ons… het gaat zo’n pijn doen wanneer er weer iemand meldt hoe makkelijk ze zwanger werden.
    Lieve mama’s, zoals ik het lees zijn jullie powervrouwen. Hoe zwaar de weg ook is of zal worden: ik hoop dat jullie wens in vervulling mag gaan! ❤️

    • Mireille en Marijn
      november 9, 2017 / 7:58 pm

      Wat een lief berichtje. Dankjewel! Wij hebben er nog steeds vertrouwen in dat het goed gaat komen.

  4. november 5, 2017 / 2:10 pm

    Wat heftig en ik hoop dat jullie wens in vervulling mag gaan. Ik kan helaas meepraten over het maar niet zwanger kunnen raken en het klopt wat je zegt: zolang je niet weet hoe de hele medische molen is, kun je er geen mening over geven. En dan nog: iedereen reageert anders op hormonen en gaat er anders mee om. Ik wens jullie ontzettend veel sterkte <3

    • Mireille en Marijn
      november 9, 2017 / 7:59 pm

      Dankjewel voor je berichtje! Jij ook veel sterkte en positiviteit toegewenst!

  5. november 5, 2017 / 3:27 pm

    Wat een moeilijke strijd meoten jullie doormaken het is inderdaad niet niks als de wens zo groot is en het maar niet wil lukken. ik weet er alles van inderdaad! Succes en heel veel doe sterkte en rust in je lijf en hoofd. Uiteindelijk gaat het lukken, maar deeg ernaartoe is elke heftig!

    • Mireille en Marijn
      november 9, 2017 / 8:00 pm

      Dankjewel voor je reactie! Wij hebben er ook nog steeds vertrouwen in dat het ooit gaat lukken.

    • Mireille en Marijn
      november 9, 2017 / 8:01 pm

      Lief van je, dankjewel!

  6. november 5, 2017 / 8:59 pm

    Wat heftig! Ik hoop echt heel erg dat jullie wens heel snel in vervulling mag gaan!

    • Mireille en Marijn
      november 9, 2017 / 8:02 pm

      Lief, dankjewel!

  7. november 6, 2017 / 9:41 am

    Wanneer je zelf een kinderwens hebt, lijkt het of iedereen om je heen zwangers is en kindjes krijgt. Heel zwaar is dat. Ik hoop voor iedereen die deze wens koestert ook daadwerkelijk uitkomt.

    • Mireille en Marijn
      november 9, 2017 / 8:03 pm

      Lief, dankjewel!

  8. november 6, 2017 / 6:04 pm

    Wat heftig zeg. Ik hoop dat jullie wens snel in vervulling mag gaan.

    • Mireille en Marijn
      november 9, 2017 / 9:42 pm

      Dankjewel! Dat hopen wij ook, maar we geven de moed niet op.

  9. november 7, 2017 / 8:00 am

    Wat een heftig verhaal en al zal ik nooit begrijpen hoe moeilijk het is daadwerkelijk is.. ik kan me toch wel indenken wat dit met je doet. Ik wil jullie alle goeds wensen voor de toekomst en hopelijk gaat jullie grootste wens in vervulling. Geef de moed niet op en blijf doorzetten.

    • Mireille en Marijn
      november 9, 2017 / 8:04 pm

      Lief, dankjewel! Wij geven zeker de moed niet op!

  10. november 7, 2017 / 12:22 pm

    Oh die hormonen kunnen je helemaal hysterisch maken.. Ik hoop dat jullie wens heel snel uit komt

    • Mireille en Marijn
      november 9, 2017 / 8:04 pm

      Lief, dankjewel!

  11. november 7, 2017 / 1:43 pm

    Wat ontzettend heftig, en moeilijk voor jullie! Vooral de (goedbedoelde) adviezen lijken mij ontzettend pijnlijk om te horen.. Ik wens jullie alle goed en ik hoop dat jullie wens snel in vervulling zal gaan.

    • Mireille en Marijn
      november 9, 2017 / 8:05 pm

      Lief, dankjewel!

  12. november 7, 2017 / 9:12 pm

    Wat een mooi stuk dit. Ik ben zelf op een natuurlijke manier zwanger geworden, wat heel makkelijk ging. Totaal onverwachts ook. Ik voel me soms gewoon schuldig naar wensmama’s en kan alleen maar zeggen dat ik ONWIJS veel respect heb voor hoe sterk jullie zijn en hoeveel geduld het van jullie moet vergen om deze weg af te leggen, samen. Ik hoop van harte voor jullie dat het allemaal goed mag komen en dat jullie straks hele lieve mama’s mogen worden! En dat alle ging-makkelijk-mama’s maar beseffen dat het niet zo vanzelfsprekend is en dat ze ’t maar niet voor lief nemen! CHEERS! Met alcoholvrije bubbels.

    • Mireille en Marijn
      november 9, 2017 / 8:07 pm

      Wat een lieve reactie! Je hoeft je echt niet schuldig te voelen hoor! Wij gaan er ook nog steeds vanuit dat het goed gaat komen en geven niet op.

  13. november 7, 2017 / 10:26 pm

    Wat een open en eerlijk stuk! Ik wens jullie het allerbeste en duim met jullie mee!

    • Mireille en Marijn
      november 9, 2017 / 8:07 pm

      Lief, dankjewel!

  14. november 8, 2017 / 9:13 am

    Wow wat een sterk verhaal. Je hebt vaak ‘de andere kant’ bij een kinderwens en bij elk koppel met zijn eigen bumps on the road. Ik weet hoeveel het pijn doet om zwangerschapsaankondiging na aankondiging te krijgen om zelf een papier vast te hebben dat je eigen lichaam je tegen werkt om een kind te krijgen. Weet dat er op het moment dat het lukt ook mensen voor jullie gaan springen en als het niet lukt diezelfde mensen je hun schouder aanbieden. Nog heel veel succes in jullie traject.

    • Mireille en Marijn
      november 9, 2017 / 8:09 pm

      Bedankt voor je lieve reactie! We geven de moed niet op.

  15. november 9, 2017 / 7:52 am

    Erg sterk dat het verhaal zo verteld kan worden. Mooi en eerlijk geschreven. Lijkt me ontzettend moeilijk

    • Mireille en Marijn
      november 9, 2017 / 8:09 pm

      Het is zeker moeilijk, maar we geven niet op. Bedankt voor je reactie!

Laat een antwoord achter aan Mireille en Marijn Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Close Me
Looking for Something?
Search:
Post Categories: