Hoe het moederschap mijn werk veranderde…

Hoe het moederschap mijn werk veranderde…

Over een maand werk ik 10 jaar in het onderwijs! De tijd is echt voorbij gevlogen! Jarenlang hebben ouders hun kinderen aan mij toevertrouwd en mocht ik onderdeel zijn van hun ontwikkeling.

Goede tijden, slechte tijden

Heel veel mooie momenten heb ik meegemaakt; zowel met de kinderen als met hun ouders. Grappige momenten, momenten waarop een kind erachter kwam dat hij/zij iets had geleerd. Heerlijk vond ik het.

Er waren ook lastige momenten. Momenten waarop het even niet zo lekker liep. Dat de ontwikkeling stagneerde ondanks grote inzet of dat er problemen waren tussen kinderen in de klas.

De afgelopen jaren heb ik best een aantal keer de opmerking gekregen dat ik bepaalde dingen pas zou begrijpen als ik zelf kinderen had. Deze opmerking irriteerde mij altijd een beetje. Geen prettige opmerking. Zeker niet als je graag kinderen wilt, maar dit om allerlei redenen nog steeds niet is gelukt.

De verandering

Helaas moet ik nu bekennen dat bovenstaande opmerking in mijn geval waar is.  Al sinds ik zwanger ben ervaar ik het werken met kinderen heel anders. Dingen die ik eerst wel wist, begrijp ik nu echt. Nog meer dan ooit voel ik hoe voorzichtig je moet zijn met wat je zegt over de kinderen van iemand anders. Sinds ik moeder ben begrijp ik de kwetsbaarheid van ouders veel beter.  Als het niet lekker gaat op school, je kind zich ongelukkig of verdrietig voelt. De machteloosheid die ouders doormaken. En ook dat bepaalde dingen echt een rouwproces kunnen zijn voor ouders. Nog meer dan ooit voel ik mij verbonden, voel ik mij een team met deze ouders.

[otw_shortcode_quote border=”bordered” border_style=”bordered” background_pattern=”otw-pattern-2″]Waar ik benieuwd naar ben is hoe dat werkt voor mensen die niet met kinderen werken. Merken jullie ook verandering in de manier waarop jullie je werk doen? Wat zijn voor jullie de ‘grote’ veranderingen?[/otw_shortcode_quote]

Ik kan alleen maar hopen dat de leerkrachten waar Noah ooit bij in de klas zal komen echt geven om mijn kind en net als ik het beste willen voor hem. Dat zij, net als ik, de kwetsbaarheid van zowel onze zoon als ons als ouders echt kunnen begrijpen.

 

 

 

Comments

comments

Delen:

20 Reacties

  1. juni 11, 2017 / 7:27 pm

    Ik heb zeker veel respect voor je baan, werken in het onderwijs wordt erg onderschat. Ik heb ook veel respect voor de leraren en leraressen op de PSZ en basisschool bij mijn kinderen. Ze doen het met zoveel liefde en passie. Grote groepen met kinderen, niet altijd de makkelijkste kids in de klas. Ik denk dat ik knettergek zou worden. Ik ben sinds ik kinderen heb ook veranderd op het werk. Het werk is niet meer zo belangrijk en tijdrovend als dat het was. Ik kan nu beter nee zeggen en meer aan mezelf denken. Ik laat niet over me heen lopen.

    Wees trots op je werk. Jij brengt zoveel kinderen verder

    Liefs Madelon

  2. juni 11, 2017 / 7:56 pm

    Wat een mooi artikel.
    Ik ben pabo studenten en zit nu in mijn laatste jaar.
    Ik ben benieuwd of ik die verandering ook ga meemaken.
    Ik ben nu 21, dus heb nog geen kinderen haha.

  3. juni 11, 2017 / 9:31 pm

    Ik herken me wel een beetje in jouw verhaal. Door mijn werk als Redial Teacher heb ik regelmatig contact met ouders . Door zelf mama te zijn kun je jezelf ( vaak) beter inleven hoe het voor de ouder (s) is en kun je bepaalde reacties beter begrijpen

  4. juni 12, 2017 / 5:16 am

    Het lijkt me een ongelooflijk zwaar beroep. De huidige maatschappij is nou niet bepaald heel lief voor elkaar. Zowel niet vanuit de kinderen/jeugd, als de ouders. Terwijl een goede opleiding en een bekwame leraar voor de klas is zo essentieel. Helaas geldt dat zoveel bedrijfstakken momenteel aan verandering onderhevig zijn, dat veel mensen die 10 – 20 jaar geleden begonnen zijn, zoekende beginnen te raken in hun eigen beroep. Deze is regelmatig niet meer zoals het ooit was en waar de roeping lag.

  5. juni 12, 2017 / 6:30 am

    Ik werk niet met kinderen maar met ouderen. Ik realiseer mij daardoor steeds vaker dat ouderdom je overkomt en met gebreken. Hierdoor ben ik mij ook steeds bewuster van mijn nu nog jonge en gezonde lichaam

  6. juni 12, 2017 / 6:36 am

    Ik zou het niet kunnen, voor een klas staan. Had vroeger al moeite om een spreekbeurt te houden. Vaak is het meer dingen helaas zo. als je het meemaakt dan kun je er pas echt over meepraten/begrijpen.

  7. juni 12, 2017 / 7:09 am

    Ik heb hier helemaal geen ervaring mee. Ik kan er dus ook niets zinnigs over zeggen.

  8. juni 12, 2017 / 7:26 am

    Ik denk dat je alle ervaringen uit je eigen leven mee moet nemen in je werk. Als je geen ouder bent zie en voel je dingen zeker anders, maar is anders beter? Als moeder zijnde ben ik soms minder gefocust en moe. Maar ik bekijk de dingen wel anders.
    Mijn zoontjes juf bevalt binnenkort van haar eerste kindje. Ik weet zeker dat ze dingen anders gaan inzien, maar dat maakt haar geen betere juf!

  9. juni 12, 2017 / 11:59 am

    Ik werk ook in het onderwijs en herken ook dat het ouderschap zeker invloed heeft. Goed dat je zo naar jezelf blijft kijken. Spiegelen, spiegelen.

  10. juni 12, 2017 / 1:16 pm

    Sinds ik zelf schoolgaande kinderen heb, heb ik ook meer respect gekregen voor mensen in het onderwijs. Chapeau! Het moet echt een roeping zijn.

  11. juni 12, 2017 / 1:29 pm

    Wat een interessant artikel. Ik heb zelf ( nog lang ) geen kinderen aangezien ik nog jong ben maar ik kan het wel begrijpen dat je gaat veranderen.

  12. juni 12, 2017 / 1:45 pm

    Ik heb, toen ik nog leerkracht was hetzelfde geschreven op mijn blog. Kreeg dezelfde opmerkingen van ouders en dat deed pijn. Het klopt absoluut wat je zegt

  13. juni 12, 2017 / 1:56 pm

    Ik heb ooit een soortgelijke blog geschreven toen ik nog juf was. Zelfde ervaring gehad. Hoe je het ook wend of keert….je hebt gelijk! Het maakt je geen betere juf maar je leert anders kijken naar de visie van ouders

  14. juni 12, 2017 / 5:20 pm

    Ik heb geen ervaring met voor de klas staan. Maar ik weet wel dat door ervaringen je meningen veranderen en je daardoor beter kan begrijpen waarom sommige dingen gezegd worden.

  15. Melissa
    juni 12, 2017 / 5:25 pm

    Wat fijn dat je er zo over denkt. Helaas ervaar ik het mijn oudste ( groep 8 ) heel anders. In groep 6 is het pesten begonnen, en aan het einde van dit school jaar was het zo dramatisch dat ik echt door heb moeten pakken, en ik met hem bij Mediant ben terecht ben gekomen. In groep 7 hadden we een lerares, die was gewoon in 1 woord geweldig. Zat er echt straks boven op, en corrigeerde de klas daarin waar het nodig was. De kinderen ( allemaal ) hebben het respect naar en voor een ander bij haar echt geleerd. Met hulp van haar, en mediant bloeide mijn zoon helemaal weer op. Hij werd weer zelf verzekerde, en genoot er weer van om naar school te gaan. Helaas in groep 8 ging het weer mis. Niet door de kinderen, nee juist niet. Zij waren niet meer met pesten bezig, maar sinds vorige week is de aap uit de mouw en blijkt dat de lerares zelf mijn zoon pest. Het hele school jaar heb ik dit gevoel al gehad, en werd me dit ook steeds kenbaar gemaakt door klas genootjes. Maar gesprekken met haar leidde tot niets uit. Volgens haar loog mijn zoon alles aan elkaar om maar zielig gevonden te worden, en werd het dus een welles/niettes spelletje. Mediant en ik zaten er steeds boven op. Ik stuurde mijn zoon elke dag met zware buikpijn naar school, en als moeder zijnde brak dit mijn hart. School zelf gaf voor de kerstvakantie aan hier op te gaan letten, en actie te ondernemen wanneer nodig is. Maar nu maanden verder, heb ik en mijn zoon nog steeds het gevoel dat hier niks mee is gedaan, en nu voor de aankomende weken willen ze hier ook niks meer mee doen. Want ja, hij gaat toch van school is het antwoord, dus gaan niet alles om gooien voor hem. Hij moet het nu tot die tijd maar volhouden is het antwoord. Dit breekt mijn hart… en ik weet ook wel dat die laatste 5 weken niks meer uit haalt. Maar daar waar ik het begin van het jaar om heb gevraagd, gesmeekt, gebeden heb, wordt nu pas in gezien, en te laat dus om nu nog iets mee te doen. Mijn zoon zelf is er echt helemaal aan onder door gegaan, en heeft al 2x gedreigd met zelfmoord ( in bijzijn van de juf ) in de hoop dat hij eens een gehoord zou worden. Gelukkig helpt mediant ons goed, en zelf de lerares van groep 7 steunt ons enorm…. maar het is een zwaar proces geweest… en wij hangen de vlag uit over 5 weken… tijd voor een nieuw hoofdstuk. Maar het doet me goed dit te lezen, voor mij was het namelijk ver te zoeken dat er nog zulke leraressen zijn…. Maar jij hebt het vertrouwen weer wat omhoog gekrikt.

  16. juni 13, 2017 / 4:25 am

    Mooi! Ik geloof idd dat er echt dingen veranderen zodra je moeder wordt. Dat je beseft hoe je soms niet begreep wat ouders dachten, ook al meende je daarvoor van wel.

  17. juni 13, 2017 / 3:31 pm

    Wat leuk dat je toch een verandering merkt! Ik heb er zelf geen ervaring mee.

  18. juni 13, 2017 / 10:57 pm

    Ik werk zelf niet in het onderwijs 9of met kinderen) maar begrijp wel goed wat je bedoeld. Ook ik vond de reactie “dat begrijp je wel als je kinderen hebt” heel irritant. Maar inderdaad, dingen worden anders als je kinderen hebt.

  19. juni 17, 2017 / 6:01 am

    Je klinkt als een lieve lerares die het beste wilt voor haar leerlingen. Dat is helaas niet altijd het geval, ook niet als ze zelf kinderen hebben. Mijn meisje is zo slecht behandeld door de juf dat ze een mega minderwaardigheidscomplex heeft.

  20. juli 27, 2017 / 4:44 pm

    Wat bijzonder dat het inderdaad zo’n impact heeft op je werk als leerkracht zeg! Je lijkt me een fijne juf!

Laat een antwoord achter aan Maryke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Close Me
Looking for Something?
Search:
Post Categories: