Ik ken jullie niet, maar ik blijf maar aan jullie denken…

Ik ken jullie niet, maar ik blijf maar aan jullie denken…

Lieve papa en mama uit Emmen,

Gisteravond las ik het nieuwsbericht net voordat ik ging slapen. Het liet me niet meer los. Ik blijf maar aan jullie denken. Ondanks dat ik jullie niet ken kwam het verdriet keihard bij mij binnen. Dat wat jullie is overkomen had namelijk ook mij kunnen overkomen. Of de buren, of goede vrienden… Het had iedereen kunnen gebeuren. Pure pech, met zoveel verdriet als gevolg.

Veel mensen vieren feest deze nacht. Vuurwerk, champagne, oliebollen en andere gezelligheid. Voor jullie is het allesbehalve feest dit jaar. In 1 nacht zijn jullie beide kinderen verloren door een kerstboom die in de brand stond. Machteloos stonden jullie buiten, wetende dat jullie kinderen nog binnen lagen. Ik probeerde mij voor te stellen hoe afschuwelijk dit moet zijn. Hoe kom je deze gebeurtenis als ouder ooit nog te boven?

Met een brok in mijn keel stapte ik uit bed en liep ik nog even langs mijn zoontje die rustig lag te slapen. Ik legde mijn hand op zijn hoofdje en aaide door zijn bos krullen. Een aantal uren daarvoor hadden jullie dit misschien ook nog wel gedaan bij jullie kinderen. Nietsvermoedend over het drama dat zich enkele uren later zou gaan afspelen.

1 moment. Levensbepalend. Het veranderde alles. Geen sterretjes of Jip & Janneke bubbeltjessap voor jullie kinderen. Geen oliebollen en gelukswensen voor het nieuwe jaar. Een vreselijk begin van 2018. Het laat me opnieuw weer zien hoe kwetsbaar het leven is. Hoe intens je dankbaar moet zijn en moet genieten van alle mooie momenten die je hebt in het leven. Dat alles zo in 1 keer totaal anders kan zijn…

Jullie kennen mij niet, maar weet dat ik aan jullie denk. Ik blijf maar zoeken naar de juiste woorden, maar die woorden zijn er niet. Weet dat ik aan jullie denk en jullie heel veel kracht toewens bij de verwerking en het grote gemis.

 

Comments

comments

16 Reacties

  1. januari 1, 2018 / 9:32 am

    Verschrikkelijk wat er is gebeurd!!!! Hier zeggen wij altijd dat je kinderen niet voor jou horen te gaan, ze hebben nog een bruisend leven voor zich. Helaas mogen ze dit niet meemaken

  2. januari 1, 2018 / 9:42 am

    Ik geloof dat ik wat gemist heb. Wat een verschrikkelijk nieuws in de vroege ochtend!

  3. januari 1, 2018 / 10:17 am

    Dit is echt verschrikkelijk voor de ouders, zoiets kan je nooit verwerken denk ik. :s

  4. Aniek
    januari 1, 2018 / 10:23 am

    Ik las het gisteren ook. Wat een vreselijk bericht. Ik weet niet of je dit ooit te boven komt.

  5. januari 1, 2018 / 10:37 am

    Mooi geschreven. Nachtmerrie voor een ieder denk ik..

  6. januari 1, 2018 / 10:42 am

    Hoe heftig. Hoop dat wij zoiets nooit hoeven mee te nak2wn.

  7. januari 1, 2018 / 10:44 am

    Ik ben ook flink geraakt door dit bericht. Het lijkt mij je grootste nachtmerrie

  8. januari 1, 2018 / 10:46 am

    Wat verschrikkelijk he! Goed dat je er zo over schrijft en ook mooi. Ik herken het zeker en ik vond het ook verschrikkelijk om te horen!

  9. januari 1, 2018 / 1:12 pm

    Mooi geschreven, ik vind dat geen enkele ouder ze kinderen moet overleven lijkt me enorm heftig. Veel sterkte voor deze en alle andere ouders die dit meemaken!

  10. januari 1, 2018 / 6:31 pm

    Ik vind het echt vreselijk voor de ouders.. Dit is echt mijn ergste nachtmerrie

  11. januari 3, 2018 / 9:32 pm

    Wat heb je dit mooi verwoord, lijkt me afschuwelijk om zo iets mee te moeten maken.

  12. januari 4, 2018 / 4:26 pm

    vreselijk, dit liet mij ook niet los. Onvoorstelbaar hoe je dan verder moet. Je hebt er een mooi respectvol blog van gemaakt!

Laat een antwoord achter aan Sanne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Close Me
Looking for Something?
Search:
Post Categories: