Toen ik klein was droomde ik van een groot gezin. Het leek me heerlijk om veel kinderen te hebben en op een boerderij te wonen. Dit is zeer waarschijnlijk ontstaan door het vele kijken naar ‘The sound of music’. In vriendenboekjes vulde ik ook altijd ‘juf en mama’ in als antwoord op de vraag wat ik later wilde worden.
Als je ouder wordt ga je bepaalde dingen toch iets anders bekijken. Een groot gezin veranderde in 2-3 kinderen en een boerderij in een mooi huis in een leuk dorp was prima. De koeien en paarden hoefde ik ook niet zo nodig meer. Het juf worden bleef wel een grote droom. Daarnaast wilde ik ook wel een slaapkamer met een glijbaan naar buiten. Eronder zou dan een zwembad zijn, zodat ik ’s ochtends lekker even kon zwemmen voordat ik aan het werk zou gaan…
Dreams can come true….
Voor de mensen die denken dat ik nu ga vertellen dat ik inderdaad een glijbaan uit mijn slaapkamerraam heb die uitkomt op een zwembad… Deze droom is helaas (nog) niet uitgekomen. Zoals jullie begrijpen blijft deze droom wel op mijn ‘wishlist’ staan.
Inmiddels ben ik heel wat jaren ouder en denk ik nog weleens terug aan de tijd dat ik het gevoel had dat alles nog mogelijk was. De wereld lag voor mij open. Wat was dat een heerlijke tijd. Wat mooi dat de meeste kinderen nog niet de pijn en het verdriet van het leven hoeven te voelen. Ik heb een mooie kindertijd gehad waar ik heel erg dankbaar voor ben.
Deze blog wordt geen dramatisch verhaal. Ik ben op dit moment heel erg gelukkig met het leven dat ik heb. Een ontzettend lieve vriend, een fantastisch zoontje en een mooi en fijn huis. En juf? Dat ben ik geworden! Ondertussen werk ik zelfs als Intern Begeleider, een baan waar ik erg van geniet. Niets te klagen dus!
Groot gezin?
En toch zijn er dingen die weleens een beetje pijn doen. Zoals ik al eerder beschreef in mijn blog ‘lieve wensmama’ ging het krijgen van een kindje ook bij ons alles behalve vanzelf. Noah is nu pas 1 jaar geworden en de afgelopen weken kreeg ik regelmatig de vraag of er nog een broertje of zusje voor Noah komt.
Op deze vraag heb ik alleen ook even geen antwoord. Als het aan mij ligt is het antwoord absoluut ja! Ik zou dolgraag nog een kindje willen krijgen. Ook voor Noah lijkt het mij heel leuk dat hij kan opgroeien met een broertje of zusje. Helaas is dit (voor ons) niet zo vanzelfsprekend. Willen we nog een keer de medische molen in? En hoe ver gaan we dan nu we al een kindje hebben? Dit zijn vragen die ons best wel bezighouden. De droom van een groot gezin heb ik niet (meer). Mijn droom om moeder te worden is uitgekomen. Alles wat ons nu nog gegeven mag worden is als slagroom op de taart.
Bijstellen van dromen
Het bijstellen van de dromen die je als kind had hoort volgens mij ook gewoon een beetje bij het volwassen worden. Daar waar je als kind dacht dat alles mogelijk was, krijg je als volwassenen toch wel te maken met een aantal beperkingen. Laten we er daarom voor zorgen dat onze kinderen lekker mogen blijven dromen. Dat we ze zolang mogelijk het gevoel kunnen geven dat alles mogelijk is.
Hoe zit het met de dromen die jij had als kind? Komen ze overeen met hoe jouw leven er nu uitziet? Had jij bijzondere wensen?
Weer mooi geschreven Marieke! X
Auteur
Dank je wel! x
Mooie blog, en maakt me toch emotioneel. Als kind ligt de toekomst nog open, alles mogelijk. Naarmate je ouder wordt, blijven er steeds minder mogelijkheden over. Daarnaast ben je je als kind nog niet bewust van de verantwoordelijkheden en zorgen die horen bij het volwassen leven.
In mijn geval, had als kind een soortgelijk droombeeld. Gezin met een leuk huis. Heb dit ook lang nagestreefd en hard voor gevochten. Tussentijds uiteraard het ideale plaatje bijgesteld. Maar zoals alles gelopen is, kan ik zeggen dat ik “mijn droom” momenteel heb opgegeven. Ik ben wel blij met wat ik heb. Toch voel ik een gemis in de dingen die niet gelukt zijn.
Auteur
Ja, dat is heel herkenbaar! Ik hoop voor jou dat je dromen uiteindelijk toch uit mogen komen…op welke manier dan ook. Soms krijg je uiteindelijk een leven wat nog mooier is dan je ooit had durven dromen!
Ja ook ik krijg toch een knoop in mijn buik door je persoonlijke verhaal. Denk ook door het stuk over de oh zo herkenbare medische mallemolen. Ik heb zelf nooit een ideaalplaatje gehad – of niet zo bewust dat ik het nu nog weet. Behalve van zo’n glijbaan in huis, haha. De dromen of wensen die ik nu heb komen voort uit het leven dat ik nu leidt.
Auteur
Haha… ja die glijbaan he… Die gaat er ooit vast nog komen ;-). Wat fijn dat je geen ideaalplaatje had. Voorkomt een hoop teleurstelling!
Ik mag eigenlijk niet mopperen! Ik verdien mijn geld met schrijven, iets wat me als kind al geweldig leek. En mijn wens voor een groot gezin is uitgekomen. Ik besef terdege dat ik daar geluk mee heb gehad.
Auteur
Wat fantastisch dat jouw dromen zijn uitgekomen! Dat schrijven was ook één van mijn wensen. Die lijkt steeds meer uit te komen nu ik blog.. Zo tof!
Hier zit ook kink in de kabel voor mijn meisjesdroom een tafel vol kids.. mijn man is chronisch ziek en met de medicatie die hij slikt is het niet verstandig om voor een derde kindje te gaan. Ik tel voor nu mijn zegeningen en zie wel hoe de toekomst wordt..
Auteur
Wat heftig zeg! Heel veel sterkte. Wat mooi dat je kunt genieten van wat je hebt. Doe ik ook hoor 😉
Jeetje.. Ik werd er best wel stil van, wetende dat je in een “medische molen” terecht komt als je een tweede kindje zou willen. Ik ben wel blij dat je mamadroom is uitgekomen, maar vind het jammer dat je droom van het grote gezin moet opgeven. Hopelijk heb je nog andere dromen die je kan najagen. En wat Noah betreft, nu krijgt hij alle aandacht, wat op zich wel positief is voor hem 🙂
Mijn kinderdroom was om zangeres te worden en in een kasteel te wonen. Yup, heel onrealistisch, haha!
Auteur
Bedankt voor je reactie! Kun je niet zingen?? Die prins is zo gevonden, toch? 😉