Ken je die momenten dat je onzeker bent als moeder? Je doet je uiterste best om het goed te doen voor je kind. Om de juiste keuzes te maken en deze ook nog op de goede manier aan te pakken. En toch kun je soms twijfelen of je daadwerkelijk de juiste keuze hebt gemaakt. Of dit nu echt is wat het beste is of dat je toch iets anders had moeten kiezen. Af en toe ben ik best wel een twijfelmoeder. Vandaag vertel ik je waarom wij toch de overstap gaan maken van de gastouder naar het kinderdagverblijf!
Gastouder vs kinderdagverblijf
Ongeveer een jaar geleden schreef ik deze blog waarin ik uitgebreid de voor- en nadelen van zowel het kinderdagverblijf als gastouder opvang op een rijtje zette. Na (toen al) lang wikken en wegen kozen wij voor een gastouder. Hier heb ik tot op de dag van vandaag geen spijt van. Noah heeft een hele lieve gastouder waar hij het – op de eerste 5 minuten na het afscheid nemen van papa en mama na – erg naar zijn zin heeft. De kleinschaligheid, de rust en de huiselijkheid hebben hem zichtbaar goed gedaan.
Zorgen
Toch heb ik me ook weleens zorgen gemaakt. In de opvang van de kerk gaat het namelijk niet zo goed. In plaats van 5 minuten huilt Noah daar rustig een uur (of totdat wij hem komen halen, inmiddels meestal al na 15 min.). Dit maakt mij best onzeker. Als wij erbij zijn is hij erg sociaal en gezellig. Speelt hij leuk met andere kinderen en maakt hij prima contact met andere volwassenen. Hij lijkt niet extreem verlegen of bang. Net als andere kinderen moet hij in het begin even wennen, maar verder geen gekke dingen. Ook in de kerk. Zolang ik erbij ben is het prima. Ga ik weg, dan is er direct een soort van paniek. Daar waar ik eerst dacht dat het een fase was en het wel over zou gaan duurt deze fase nu toch al ruim een jaar.
Kinderdagverblijf
Enkele maanden geleden gaf onze gastouder aan te gaan verhuizen. Super balen natuurlijk voor ons en met name voor Noah. Dit betekende ook dat wij opnieuw weer voor een keuze stonden. Gingen we weer een andere gastouder kiezen? Of toch voor het kinderdagverblijf? Uiteindelijk hebben wij toch gekozen voor een kinderdagverblijf. De overstap zal hoe dan ook wennen voor hem zijn, waar we hem ook brengen. De omgeving, mensen en kinderen zijn allemaal nieuw. Ik zie hier best wel tegenop. Bang dat hij het echt heel zwaar gaat krijgen en – net als in de kerk – heel lang verdrietig blijft. We hebben gekozen voor het kinderdagverblijf omdat we hopen dat de structuur en het spelen met leeftijdsgenootjes hem goed zal doen. Van andere ouders hoor ik altijd veel positieve verhalen over het kinderdagverblijf. Kinderen die niet meer mee naar huis willen. Hopelijk geldt dit ook voor Noah.
Volgende week gaat Noah voor het eerst wennen en de week erna nog eens. Ik zal daarna vertellen hoe dit gegaan is. Hebben jullie tips voor het afscheid nemen? Snel? Of juist beter rustig? Of …?
1 Reactie