Ik zie mezelf nog zitten op mijn zolderkamertje. Ik denk dat ik een jaar of 8 was. Niet lang daarvoor had ik een broertje gekregen. Wat was ik enorm trots! Na enkele maanden kreeg ik zijn wiegje op mijn kamer zodat mijn pop daar in kon slapen. Als een echte poppenmoeder zorgde ik voor mijn pop. Dat ik in de toekomst moeder zou worden stond voor mij vast. Al mijn klasgenootjes van toen kunnen hun vriendenboekjes er op nakijken; mama en juf wilde ik later worden. Dat het niet vanzelf zou gaan en dat ik uiteindelijk ‘zwanger door IUI’ aan mijn to do list moest toevoegen had ik nooit kunnen bedenken.
Als zwanger worden niet vanzelf gaat
Jaren later, toen ik in een fase kwam waarop ik heel erg graag moeder wilde worden begon ik dan ook vol goede moed en een beetje gezonde spanning met het weggooien van de pil. Dat het even zou kunnen duren wist ik al, maar ik had er alle vertrouwen in dat ik snel zwanger zou worden. Helaas kon ik het niet meer mis hebben… Het duurde lang. En na behoorlijk wat teleurstellingen en verdriet bleef een zwangerschap uit.
Na een jaar ging ik even langs de huisarts. Deze vond dat ik nog jong genoeg was om het nog een jaartje zelf te proberen. Dit was wel het laatste wat ik wilde horen. Hij gaf aan dat de dobbelsteen vanzelf wel een keertje op ‘6’ zou vallen. Niet dus…
Een heleboel onderzoeken verder…
Toen de huisarts er (weer een behoorlijke tijd later) aan toe was om mij een verwijzing te geven voor het ziekenhuis begonnen de onderzoeken. Iedere keer was er de opluchting als er weer iets in orde was. Ze kijken naar de spermakwaliteit, naar bloedwaardes, vragen van alles over je verleden en over je menstruatiecyclus. Alles leek in orde. Zwanger worden zou dus gewoon moeten kunnen lukken. Maar helaas.. Na overleg met de gynaecoloog mochten we starten met IUI als we eerst nog 3 maanden zelf zouden proberen. Zwanger door IUI? Dat wilde ik zo graag… Het traject kon wat mij betreft niet snel genoeg starten.
IUI
En daar waren we hoor. Weer drie maanden frustratie verder. Misschien vond ik dat nog wel het meest slopende van het hele traject. Het duurt zo ongelooflijk lang voordat je het gevoel hebt dat ze willen helpen. Zelf ben je al het vertrouwen in je lichaam kwijt. Je bent helemaal op. Helaas komt het zwaarste gedeelte dan nog. Wel was ik heel erg blij dat ik nu eindelijk serieus genomen werd. Ik kreeg prikinstructies en ging vol goede moed van start met het spuiten van Gonal F en uiteindelijk Pregnyl om de eisprong op te wekken. Meerdere echo’s per maand, injecties. Alles voor een lief klein wondertje. De eerste twee keer lukte dit helaas niet. Al na 8 dagen werd ik ongesteld. Het ziekenhuis besloot dat een HSG zinvol zou kunnen zijn. Dit is een röntgenfoto van de baarmoeder en de eileiders. Ze spuiten dan een soort vloeistof in en kijken of de vloeistof goed door kan lopen.
HSG – wat een ellende
Ze waren helaas even vergeten te zeggen dat pijnstillers niet onverstandig waren. Ik was niet voorbereid op de heftigheid van de HSG en was doodleuk alleen naar deze foto gegaan. Röntgenfoto klonk niet ernstig of pijnlijk. Na zo’n 12 keer overgeven kreeg ik te horen dat ook hier geen problemen waren gevonden. Fijn! Maar een HSG? Dat NOOIT meer voor mij…
Zwanger door IUI
Ook de 3e IUI mislukte. Mijn vertrouwen in IUI was ondertussen ook flink afgenomen. Waarom zou het 3 keer niet lukken en de 4e keer wel? Na de 4e IUI zat ik er dan ook flink doorheen. We besloten om na die poging in ieder geval 3 maanden pauze te houden. Ik had rust nodig. Maar…. Het lukte! De 4e keer was ik zwanger! Het duurde echt even voordat ik dit kon bevatten. Ik was gewoon zwanger!!! Nou ja, gewoon? Zo ontzettend bijzonder! Het ging toch echt gebeuren! Nog iedere dag ben ik dankbaar dat dit prachtige wonder ons gegund was. Onze lieve vrolijke ondeugende Noah. Wat is het de moeite waard geweest en wat kan ik tegelijkertijd begrijpen dat er vrouwen zijn die absoluut geen medische molen in willen.
Ik weet dat niet iedereen het geluk heeft om zwanger te mogen raken van vruchtbaarheidsbehandelingen. Dat ook na jaren medische molen vrouwen kinderloos achterblijven. Weet dat ik aan jullie denk en dat ik het nooit voor lief zal nemen dat ik uiteindelijk moeder mocht worden.
Dit was het verhaal van Noah. Binnenkort vertel ik de (nog pittigere) weg naar ons tweede wondertje. Wil jij je verhaal delen op Babybanjo.nl? Graag! Je mag een mailtje sturen naar info@babybanjo.nl
Wil je meer lezen over IUI behandelingen? Zelf heb ik veel gehad aan deze website.
Heel herkenbaar jou verhaal! Gelukkig had ik al heel snel door dat er iets niet pluis was en ben ik na 6 maanden proberen meteen naar een gyneacoloog gestapt. Omdat er bij ons wel duidelijk wat mis was werd er na alle onderzoeken (die ook 6 maanden hebben aangesleept) ook voorgesteld om naar IUI te grijpen. En ohja die HSG heb ik ook gehad maar gelukkig wel met pijnstillers! Zelfs met pijnstillers was het geen pretje dus ik kan me niet voorstellen dat jij dat zonder hebt moeten doen! :s
Na 2 keer IUI was het bij ons prijs en nu loopt hier een flinke meid van 8 maanden rond. 😀
Auteur
Wat fijn dat jullie al zo ‘snel’ mochten komen en dat het ook relatief snel raak was! Jammer dat je dat niet van tevoren weet he? Dan kun je toch iets meer ontspannen ;-). Heel blij voor jullie dat jullie papa en mama mochten worden! X
Lieve Marieke,
Mooi dat je jullie verhaal nu deelt en wat een weg hebben jullie moeten afleggen totdat er een mooi manneke op jouw buik kwam te liggen
Dapper om te delende ook goed om hier openheid over te geven. Het krijgen van een kindje is namelijk helemaal niet zo vanzelfsprekend en dat vergeten ( helaas) mensen weleens
Wat een bijzonder verhaal Marieke. Wat is het fijn dat jullie toch ouders mogen zijn en wat voor een lieve ouders ook nog eens!
Auteur
Wat een ontzettend lieve reactie! Dank je wel! X
Leuk dat je je verhaal deelt aan de wereld! Wordt nog te weinig gedaan. Daarom dat ik ook een blog ben gestart om mijn eigen ervaring te delen. Het komt zo vaak voor dat mensen hulp moeten zoeken maar het blijft taboe en dat zou het niet mogen zijn. Het is al een zo zwaar proces dat je moet in stappen dat die taboe er echt niet moet zijn.
Helaas hebben we 5 iui geprobeerd zonder resultaat en IVF methode moeten opstarten. Geluk bij ongeluk de eerste poging met IVF hebben wij ons wonder mogen krijgen die op 8 oktober 2019 al zijn 1 kaarsje mag uitblazen. Zoals je zelf vertelt de dankbaarheid is zo groot en blijft elke dag groeien !
Auteur
Bedankt voor je reactie! Ik ben erg benieuwd naar jouw blog! Wat is de link naar je blog? Gefeliciteerd met je zoontje die vandaag 1 jaar is geworden :). Een hele bijzondere verjaardag vind ik dat! Prachtig dat het ook jullie is gegund om een kindje te krijgen dankzij IVF.