En daar lig ik dan weer… in het ziekenhuis. Na twee keer kamernummer 26 mag ik de komende dagen doorbrengen op een andere kamer.
Helaas was het vanochtend voor de 3e keer mis. Dat iedere keer toch weer komt als een verrassing (of schok) maakt de onzekerheid niet minder groot. Ook rustig aan doen is helaas geen garantie op een rustige(re) zwangerschap.
Vandaag dus maar even de (bijna) 26 weken update vanuit het ziekenhuis. Ik kan jullie dan gelijk vertellen wat ze allemaal doen tijdens zo’n opname!
3 weken…
De eerste ziekenhuisopname was bij (precies) 20 weken, de tweede bij (precies) 23 weken en nu 1 dag voordat ik 26 weken zwanger ben. Als ik dus terug tel dan kan ik bijna de 29 weken alvast in mijn agenda zetten voor twee dagen ziekenhuis ?. Helaas werkt het niet helemaal zo. De eerste keer overviel me heel erg. Ik schrok van het bloedverlies en dacht dat het helemaal mis was. De tweede keer voelde ik al iets meer rust en besloot ik maar uit te gaan van positief nieuws en vandaag was dus alweer de derde bloeding. Toch beleefde ik het deze keer wel anders.
1, 2… 3!
Misschien helpt het dat het ‘al’ de 3e keer is. Ook het feit dat ik de 24 weken voorbij ben maakt dat ik het nu iets rustiger beleef allemaal. Mijn eerste gedachte was zelfs dat ik echt nog wel even wat dingen wilde doen (vaatwasser uitruimen, douchen, nog even de keuken opruimen) voordat ik het ziekenhuis zou gaan bellen. Mijn ziekenhuiskoffertje staat sinds mijn eerste bezoek al standaard klaar. Dit geeft een hoop rust. Ik kan hierdoor snel naar het ziekenhuis wanneer dit moet.
Onzekerheid
De onzekerheid zit hem met name in het feit dat ik de bloedingen niet aan voel komen. Van donderdag t/m zaterdag had ik buikgriep. Dat ik gisteren dus nog wat last van mijn buik had vond ik zelf vrij logisch en zeker geen alarmerend signaal. Terwijl Noah naar het kinderdagverblijf werd gebracht voelde ik dat mijn pyjamabroek steeds natter werd. Heel bijzonder, want ik kon me niet voorstellen dat ik het niet zou merken als ik in mijn broek zou plassen. Toen ik ging controleren bleek dit helaas bloedverlies te zijn… Zomaar. Vanuit het niets. Geen aankondiging. Dit maakt boodschappen doen of bijvoorbeeld ergens een kopje theedrinken al behoorlijk spannend…
En zo gaat het dan in het ziekenhuis..
Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen moest ik eerst een hartfilmpje (CTG) laten maken. Ze meten de activiteit in je buik (eventuele weeën), de hartslag van de baby en mijn hartslag. Gelukkig was alles rustig. Vervolgens kreeg ik een infuus aangelegd met een zoutoplossing vanwege het bloedverlies. Met mijn infuuspaal en in een rolstoel werd ik naar de onderzoekskamer gebracht. Hier maakten ze een inwendige en uitwendige echo en ook deden ze verschillende metingen. Tot nu toe lijkt gelukkig alles stabiel te zijn. Het ziet er dus niet naar uit dat ik op het punt sta om te gaan bevallen. Wel moet ik nu bedrust houden in het ziekenhuis. Hopelijk mag ik morgen weer een beetje meer en morgenavond lekker naar huis. Duimen jullie even mee?
De onzekerheid is nu dus anders. Wel had ik gehoopt weer steeds een beetje meer te kunnen doen. Dat zit er (voorlopig) nog even niet in. Door het plotselinge bloedverlies durf ik nog minder ver van huis te gaan. Ook worden de ziekenhuisopnames minder prettig nu er ook een infuus en nog meer onderzoeken worden gedaan. Het helpt om positief te blijven en te genieten van alle babyschopjes. Meer rust dan tijdens deze zwangerschap zal ik waarschijnlijk in mijn leven niet meer krijgen!
Sterkte! Las je verhaal laatst al een beetje op Instagram, maar wat rot dat je bloed verliest. En idd zo kan je moeilijk plannen wat je gaat doen. Hoop dat je er vanaf nu geen last meer van zal hebben ?