Eenmaal gewend aan een eerste kind is een tweede kind erbij een eitje, toch? Je weet inmiddels al precies hoe alles werkt. Wat kan er nog moeilijk zijn als je alles al weet? Je herhaalt wat er goed ging bij nummer 1 en de voor de dingen die toen minder soepel verliepen pas je je aanpak gewoon een beetje aan…
Ha! Viel me dat even tegen… Vandaag deel ik 5 dingen die mij het afgelopen half jaar toch wel een beetje hebben verrast.
-
De zwangerschap
Laat ik dan maar even beginnen bij het begin. Op het moment dat ik erachter kwam dat ik zwanger was zat ik direct op een grote roze wolk. Ik zag mijn peuter al helemaal dolgelukkig zijn met zijn broertje of zusje. Het voelde heel bijzonder om als gezin – samen met onze peuter – een ‘geheimpje’ te hebben. We besloten om het de volledige 12 weken voor ons te houden en er even lekker samen van te genieten. Wat ik even was vergeten is dat ik er na een week of 8 toch al een zichtbaar buikje begon te krijgen. Veel sneller dan bij Noah. Niemand was dus echt verrast toen ik mijn zwangerschap aankondigde na 12 weken.
Verder was deze zwangerschap toch wel een heel stukje pittiger. Voor een roze wolk had ik niet echt veel tijd, omdat mijn blauwe wolk van een peuter flink wat van mijn tijd en energie vroeg. Even liggen omdat ik moe was? Of lekker even uitslapen in het weekend? Dat was vroeger…
-
De bevalling
Na een hele pittige zwangerschap had ik gelukkig een prachtige en makkelijke bevalling. Bij de eerste wee dacht ik wel even ‘o ja, zo was het…’. Dit doe ik noooooooit meer! Nu écht de laatste keer hoor! En dan weet je halverwege dat het einde pas echt pijn gaat doen. Ik geloof dat ik bevallen toch makkelijker vond toen ik nog geen idee had wat me te wachten stond 😉.
-
Gebroken nachten
Gebroken nachten zijn gewoon niet mijn ding. Slapen daarentegen is heel erg mijn ding. Dat baby’s niet doorslapen weet ik heus wel. Bij baby nummer 1 kun je dan af en toe nog eens een slaapje meedoen met de baby. Bij baby nummer 2 is dit vrijwel onmogelijk. Mijn kinderen wisselen elkaar goed af qua slaapjes. Moe? Dat stadium zijn we hier al lang voorbij! Geen idee welk woord goed past bij een aantal weken zo’n 2 tot 3 uurtjes slaap per nacht… Een tweede kindje maakt de wallen die net een beetje wegtrokken van kind nummer 1 in ieder geval een stuk donkerder!
-
Pauze
Pauze? Ik ben al blij als ik even alleen naar de wc kan. Een boodschapje doen in de supermarkt zonder kinderen voelt zoals op vakantie gaan vroeger voelde. Wat was boodschappen doen vroeger eigenlijk makkelijk. Op vakantie gaan nu voelt dan weer iets minder ontspannen. Voor ons volgende tripje hebben we alvast een dakkoffer aangeschaft. Toch fijn als de kofferbak nog dicht kan met alle spullen die we mee moeten nemen. En ja… we hebben al een grotere auto.
-
Ochtendritueel
Net toen ik het ochtendritueel met mijn dapper strijdende peuter een beetje onder de knie had kwam er een baby bij. Nu ben ik al niet echt een ochtendmens, maar om de kinderen om 7:30u weg te brengen naar het kinderdagverblijf moet ik toch al gauw zo’n twee uur eerder opstaan. Voeden- douchen – kolven – kinderen wassen en aankleden (allebei een kind) en dan is het eigenlijk altijd nog racen om op tijd te komen. Dan op de groepen twee kinderen overdragen. Twee keer in de rij staan dus. Ik zou een sticker moeten krijgen voor iedere dag dat ik op tijd op mijn werk ben!
Na een half jaar durf ik er eerlijk voor uit te komen dat ik twee kinderen af en toe best wel pittig vind. Naast pittig is het gelukkig ook enorm leuk en genieten we heel erg met elkaar. Noah en Vera zijn dol op elkaar en knuffelen en kussen wat af. Verder vind ik het geweldig om alle ontwikkelingen nog eens mee te mogen maken. Op veel gebieden ben ik nu bij het tweede kindje een stuk relaxter. Ik begin nu steeds meer mijn draai te vinden als moeder van twee. En dat je van twee kinderen net zo veel kunt houden is helemaal waar! Mocht iemand nog briljante tips hebben om mijn leven nog een beetje makkelijker te maken, dan hoor ik het graag!
