Borstvoedingsupdate: Ik geef borstvoeding en geniet!

Borstvoeding. Eigenlijk was ik van plan om er nooit meer aan te beginnen. Na een (hele) negatieve ervaring met Noah waarbij borstvoeding vooral pijnlijk en slopend was, leek het mij beter om gewoon kunstvoeding te geven. Wat leek het me handig om niet alleen te staan voor het geven van voeding en bovenal om die pijn die borstvoeding deed niet meer te voelen. Rust! Deze keer zou ik zonder gedoe gaan genieten van mijn kraamtijd…

En toen bedacht ik me.

Of het de zwangerschapshormonen waren of een soort oermoedergevoel.. wie zal het zeggen. Feit is dat ik me – ergens halverwege de 11 weken bedrust in het ziekenhuis- bedacht. Toen met 26 weken mijn vliezen braken beloofde ik mijn kindje dat ik alles zou doen wat ik kon om ervoor te zorgen dat ze vooral maar groot en sterk mocht worden. Dat borstvoeding de beste voeding is weet ik natuurlijk allang. Dat wist ik zeker ook toen ik er niet meer aan wilde beginnen. Ik vond (en vind nog steeds) dat het alleen niet ten koste moet gaan van jezelf. Als het enorm veel stress of pijn oplevert, dan begrijp ik heel erg goed dat kunstvoeding op dat moment voor jou een prima optie is.  Maar goed.. de beste voeding dus.

Stress

Bij Noah gaf de borstvoeding mij veel stress. Veel mensen in mijn omgeving waren dan ook verrast dat ik toch nog een poging wilde wagen. Deze keer wilde ik mij beter voorbereiden en na een informatieavond en 2 uur met een lactatiekundige voelde ik mij al iets positiever over borstvoeding. Dat je het opstarten van borstvoeding niet moet onderschatten, daar ben ik mij echt wel bewust van. Na een weekje voorkolven had ik 30 ml. Na de bevalling kreeg Vera direct mijn melk in plaats van bijvoeding. Dit gaf mij een heel trots gevoel. Dit had ik haar in ieder geval al kunnen geven. Vanaf dat moment is iedere dag er weer 1. Hoe lang ik borstvoeding wil geven weet ik niet.

Ik geef borstvoeding en ik geniet

Na 24 uur werden wij ontslagen uit het ziekenhuis. De kraamzorg kwam bij mij thuis en hielp mij de borstvoeding verder opstarten. Ze was op de hoogte van mijn kijk op borstvoeding en stond er gelukkig ook heel ontspannen in. Juist deze ontspannen houding (we kijken of het lukt en anders dan stoppen we gewoon) heeft mij geholpen om er een succes van te maken. Op dit moment voed ik alweer bijna 1 maand live. Bijvoeden is (nog) niet nodig geweest. Tot nu toe zijn er veel momenten geweest dat ik echt heel erg kon genieten van het geven van borstvoeding. Het momentje samen, mijn kleintje lekker dichtbij mij en het zien groeien van mijn kindje op mijn melk geeft mij een heel gelukkig gevoel.

Roze wolk?

Ik zit absoluut op een roze wolk. Toch ervaar ik borstvoeding af en toe nog steeds als heel pittig. Aan de ene kant vind ik het heerlijk dat mijn kleine meisje mij zo nodig heeft. Aan de andere kant zou het ook zo fijn kunnen zijn om even een voeding uit handen te kunnen geven en gewoon wat meer uurtjes te slapen. Ook vind ik het regelmatig erg spannend of ze wel genoeg drinkt en of ik wel voldoende melk heb. Hoe lang ik blijf voeden weet ik niet goed. Voor nu kijk ik per week hoe het gaat en probeer ik er zoveel mogelijk van te genieten.

Veel mensen om mij heen hebben bij hun eerste kindje borstvoeding geprobeerd te geven en zijn net als ik was niet van plan om er ooit nog eens aan te beginnen. Met deze blog hoop ik jullie te laten zien dat het een tweede keer soms echt beter kan gaan. Natuurlijk moet je zelf deze keuze maken. Dat je er niet voor kiest kan ik als geen ander begrijpen. Wellicht wil jij het – na het lezen van mijn blog – ook nog eens een kans geven. Mijn advies is om het dan heel serieus aan te pakken. Deel je negatieve ervaring met een lactatiekundige en je kraamzorg en vraag haar hoe je deze negatieve ervaring kunt voorkomen. Mij heeft het heel erg geholpen!

Comments

comments