Toen wij gistermiddag even een boodschapje gingen doen in het centrum in de buurt deelden we ons enthousiasme over hoe kindvriendelijk de wijk ergens is. Zelfs in het centrum is een speeltuintje waar de kinderen heerlijk even kunnen spelen! Geweldig! Waar zie je dat tegenwoordig?
In het speeltuintje spelende kinderen. Daartussen één jongetje. Een klein jongetje nog. Aan zijn gezichtje kon ik zien dat dat wat hij van plan was te gaan doen heel spannend voor hem was. Misschien wel voor het eerst? Ik weet het niet… Het jongetje klom het trapje op van de hoge glijbaan en probeerde contact te krijgen met zijn moeder. Hij wilde haar (trots) laten zien dat hij zo dapper was geweest het trapje te beklimmen en dat hij nu zo groot was dat hij zelf van de glijbaan durfde. Ik schat dit jongetje een jaar of twee.
Ondertussen….
Op het bankje bij de speeltuin zag ik 4 moeders. Alle 4 de moeders waren druk bezig op hun telefoon. Welke van de 4 moeders de moeder van het jongetje was? Ik weet het niet. Mijn hart brak. De behoefte om mijn duim omhoog te doen en het kleine mannetje te vertellen hoe fantastisch het was dat hem dit nu zelf was gelukt was groot. Toch liep ik door. Het jongetje heb ik niet kunnen helpen. Hopelijk is deze blog wel een eyeopener en kunnen wij met elkaar dit soort situaties voorkomen. Ik kan me niet voorstellen dat moeders bewust hun kindjes teleur willen stellen. Laten wij, als moeders onder elkaar, afspreken dat wij ons hier bewust van zijn.
De moeder die ik wil zijn..
Ook ik ben niet perfect.. Ik betrap mezelf erop dat ik ook regelmatig mijn telefoon check op appjes, likes en ga zo maar door. Dit doe ik zeker ook in het bijzijn van mijn zoontje van 3 maanden. Een verslaving? Ja, misschien wel! Het maakt me soms onrustig als ik niet snel genoeg ergens op reageer. Bovenstaande gebeurtenis heeft ook mij wakker geschud. Dit MOET ik anders doen.
Iedereen heeft wel gehoord over de gevaren voor kinderen als zij te lang voor de televisie of op hun tablet zitten. Zo kan dit slaapproblemen veroorzaken, zijn deze kinderen vaak minder creatief, meer agressief en ook komt obesitas vaker voor bij deze kinderen. Maar dat ook mijn eigen telefoongebruik veel invloed zou hebben op de ontwikkeling van mijn kind, daar had ik nooit over nagedacht.
Uit verschillende onderzoeken is gebleken dat ouders die op hun telefoon zitten waar hun kinderen bij zijn vaker negatieve interacties hebben met hun kinderen. De ouders negeren hun kinderen en laten de activiteiten op hun smartphone voorgaan. Kinderen leren van hun ouders hoe zij zich kunnen uiten, hun emoties reguleren, omgaan met andere mensen. Baby’s ‘lezen’ de gezichtsuitdrukking van hun ouders. Dit maakt dat het belangrijk is om kinderen echte authentieke aandacht te geven.
Vanaf nu
Natuurlijk is het niet erg om af en toe even op je telefoon te kijken of een e-mail te lezen. Wat ik in ieder geval ga proberen is het inplannen van momenten dat ik er echt ben voor mijn kindje. Op die momenten is het weg met de smartphone! Lekker even rustig samen eten, samen spelen en even een rustig momentje voor het slapengaan.
Wil jij weten of je ‘verslaafd’ bent aan je telefoon? Klik dan hier!
Klopt als een bus! Ook ik ben geen heilige hierin, maar ik probeer mijn telefoon zoveel mogelijk weg te leggen als ik met de kinderen bezig ben (binnen & buiten)
Als ik hem dan vast heb is het met name om foto’s te maken.
Auteur
Ik moet er echt nog wat meer mijn best voor doen! Maak inderdaad heel erg veel foto’s…maar ook appen, facebooken, op instagram kijken… Probeer dit echt te beperken tot de momenten waarop hij slaapt.
Helemaal waar. Maar aan de andere kant spelen kinderen ook vrije als ouders er niet als haviken bovenop zitten. Ik heb altijd medelijden met die kinderen waarvan ouders de hele tijd roepen “kijk uit” of “pas of” of “wat goed”. Ergens zoeken naar een middenweg is het beste ;D