De beste voeding wat je je baby kunt geven is borstvoeding. Daarnaast is het ook goed voor de hechting om deze momenten samen te hebben. Als moeder ben je de enige die dit aan jouw kindje kunt geven. Extra bijzonder dus. Dit waren mijn redenen om na de bevalling borstvoeding te gaan geven. Op internet en ook in boeken staan veel stralende moeders met hun kindje aan de borst. Dat wilde ik ook! Ter voorbereiding had ik er van alles over gelezen en zou ik ook deelnemen aan een informatieavond over borstvoeding in het ziekenhuis. Dat het ook niet zou kunnen lukken had ik echt zeker al eens gehoord. Ik zou het wel gewoon proberen. Mocht het na twee weken niet gelukt zijn, dan kon ik altijd nog overstappen op flesvoeding. Deze nuchterheid verdween al snel toen ik zelf moeder was geworden. Het moest en zou lukken. En mijn schuldgevoel toen ik besloot te stoppen was niet mis…
De voorbereiding
Zoals ik hierboven al aangaf had ik er redelijk wat over gelezen. Het boek ‘De melkfabriek’ nam mij mee in een wereld over borstvoeding en was ook nog eens erg leuk geschreven. Daarnaast gaf ik mij op voor een informatieavond in het ziekenhuis. De informatieavond zou zijn als ik 36 weken zwanger was. Dit leek me prettig. Zo zat het vast nog vers in mijn geheugen als ik zou gaan bevallen. Helaas was ik te ziek om de informatieavond nog te bezoeken. Zo nuchter als ik (meestal) ben dacht ik dat het evengoed wel goed zou komen. Vrouwen overal ter wereld geven borstvoeding. Dit moest mij dan toch ook wel lukken?
Te vroeg geboren
Met 36 weken en 6 dagen werd mijn zoontje geboren na een inleiding. Helaas was mijn borstvoeding op dat moment nog niet op gang. Ik moest mijn zoontje wel iedere twee uur aanleggen, daarna handkolven, vervolgens met de elektrische kolf en als er dan een druppel (en heel soms 2) uitkwam, dan kon ik dat in een bekertje stoppen en hem dat geven. Bij iedere druppel die ik er na zo’n 10 minuten handkolven uit kreeg was ik dolgelukkig! Het kwam op gang! Deze voeding was natuurlijk niet voldoende en mijn zoontje kreeg dan daarnaast ook nog kunstvoeding.
Na drie dagen mocht ik naar huis uit het ziekenhuis. Daar ging dit hele feest nog even door. Iedere twee uur was ik bezig met aanleggen, kolven, kunstvoeding geven uit een slangetje etc. Na enkele dagen begon dit mij allemaal een beetje op te breken. Ik was zo’n 1,5 uur bezig met voeden en mijn zoontje kwam dan gerust binnen een uurtje weer voor de volgende 1,5 uur! Maar… alles voor het goede doel! Ik wilde mijn rol als kersverse moeder natuurlijk zo goed mogelijk vervullen! Alleen het allerbeste voor mijn zoontje.
Succes!!!
En met succes! Na zo’n dag of 6 was bijvoeden nog maar heel af en toe nodig en kon ik het met kolven en aanleggen af. Het aanleggen was af en toe nog best even een gedoe en lukte niet altijd, maar er waren ook momenten dat hij heel goed dronk. Pijnlijk was het wel. Ik dacht dat dit wel over zou gaan en ging vol goede moed verder.
Pijn…
Helaas werd de pijn steeds erger en erger. In de tweede week zat ik hem ’s nachts huilend te voeden. Zouden alle andere moeders dit ook meemaken? Ik vond mezelf een watje en onder het mom van ‘niet zeuren’ bleef ik braaf doorvoeden. Na drie pijnlijke dagen en nachten merkte ik dat ik bang was als mijn zoontje ging huilen. Dan ‘moest’ ik weer voeden en dat deed zoveel pijn. Uiteindelijk bleek dit spruw te zijn. Van de huisarts kregen we allebei medicijnen om dit te behandelen. Helaas ging de spruw niet over en bleef het voeden erg pijnlijk.
1 maand borstvoeding
Hoera! De maand gehaald! Waar ik eerst in ieder geval van plan was te voeden tot ik aan het werk was, was ik nu al erg trots dat ik een maand borstvoeding heb kunnen geven. Op de dag dat Noah een maand was en ik nieuwe crème voor spruw moest halen bij de apotheek viel ik daar flauw van de pijn. Mijn linkerborst deed echt enorm zeer. Aanleggen was door de pijn van de spruw al een week niet mogelijk en ik had al wel gemerkt dat ik langer moest kolven om de hoeveelheid melk te krijgen die nodig was om mijn zoontje genoeg voeding te geven.
Borstontsteking
Thuis aangekomen was mijn borst enorm rood en kreeg ik bijna 40 graden koorts. Van de huisarts kreeg ik een antibioticakuur. Daarnaast gaf hij aan dat ik vooral moest blijven kolven om de borstvoeding op gang te houden. Dit deed ik. Helaas was het zo pijnlijk dat het niet meer ging. Ik moest weer bijvoeden en besloot deze keer om verder te gaan afbouwen. Na 5 weken was ik niet eens meer in staat om hem de helft van zijn voeding te geven. Ik was moe, gestrest en Noah bleef maar huilen van de honger.
Verdrietig
Weg droom. Weg mooie momentjes. Wat leek het mij mooi als ik dit aan mijn kindje had kunnen geven. Zo bijzonder als het wel had mogen lukken. Het schuldgevoel toen ik besloot te stoppen was veel groter dan ik van tevoren had gedacht. Mochten wij nog een tweede kindje krijgen, dan begin ik er niet meer aan. Dit heeft de eerste weken van mijn kraamtijd heel erg in de weg gestaan. Toch maakt ook deze gedachte mij wel verdrietig. Mijn beeld van borstvoeding komt namelijk nog steeds niet helemaal overeen met mijn ervaring. En wat als het de volgende keer wel zou lukken?
Heb jij ook borstvoeding geven? Of ben je juist direct gestart met het geven van kunstvoeding? Hoe ging dat bij jou?
Ik ben er van overtuigd dat je kindje meer heeft aan een ontspannen moeder, dan aan eentje met veel pijn en stress en borstvoeding. Als het niet gaat, dan is flesvoeding een prima alternatief. Ik snap de teleurstelling, maar wees niet te streng voor je zelf en geniet zoveel mogelijk van je kindje
Auteur
Bedankt voor je lieve reactie. Dat is uiteindelijk ook de reden geweest om toch te stoppen. Daarna gelukkig veel meer kunnen genieten (en nog steeds)!
Ah lieve Marieke, voel je niet schuldig!
Het is voor zowel jou als je kindje niet fijn wanneer jullie beiden gestresst zijn op het moment van voeden.
Borstvoeding zou een ontspannen moment moeten zijn en dat is het in jullie geval nooit geweest, mede doordat het in eerste instantie zo slecht op gang kwam.
Vergeet alle argumentatie: werk op je gevoel. Jij én je baby moeten er blij van worden en dat gebeurd zo zeker niet!
Ik heb bij de oudste 3 maanden borstvoeding gegeven: ik had overproductie en dus niet zoveel te klagen. Na 3 maanden was het ‘gewoon’ op.
Bij de jongste heb ik de 3 weken niet eens gered. Mede doordat ze bijgevoed moest worden ivm haar te lage glucosewaarde na de bevalling, het onrustige drinken en nog meer irritatiepuntjes heb ik gekozen voor rust en ontspanning. Wat een opluchting was dat!
Borstvoeding lukt gewoon niet altijd: niet bij elk kind en niet bij elke moeder.
Voel je dus absoluut niet schuldig!
Auteur
Dank je wel voor je lieve reactie! Zo fijn om te weten dat ik niet de enige ben die al na een korte periode moest stoppen!
Lijkt me wel heftig zo. Een schuldig gevoel is inderdaad niet nodig. Trek het niet teveel op jezelf en vind een manier wat voor jullie goed voelt. Goed, eerlijk en mooi geschreven!
Auteur
Dank je wel! Wat een lieve reactie !!
Borstvoeding is niet voor iedereen een ABC tje.
Vanwege de lastige start, spruw en pijn heb jij nu een slechte ervaring en zo te lezen heb je er kranig doorheen geslagen…wij moeders gaan over veel grenzen voor onze kids. Maar geen stress en genieten is een goede eerste keuze.
Wel weet ik als kraamverzorgsters dat elk kind (recht heeft op) zijn eigen verhaal…wie weet kan je juist met deze ervaring een volgende x het anders/ prettiger ervaren! En praat met een lactatiedeskundige vooraf!? Dank voor je verhaal delen.
Auteur
Bedankt voor de tip! Die ga ik zeker even meenemen…als ik een volgende keer nog durf ;-)!
Je mag trots zijn dat je het gedaan hebt. Je hebt tijdens de eerste weken van je lieve schat het beste van jezelf gegeven. Geen schuldgevoelens over hebben. Ik ben mama geworden op 23 juni dit jaar en ik ben sinds vorige week de borstvoeding aan het afbouwen. Ik heb 3 maanden exclusief gegeven. Ik ben geweldig gesteund geweest hierin door mijn vriend en door de lactatie deskundige. Ze gaf me heel veel tips. Ik heb wel altijd gevoed met tepelhoedje en heb geen last gehad van spruw wat me overigens erg pijnlijk lijkt!
Maar chapeau voor hetgeen je gedaan hebt!!
Auteur
Bedankt voor je lieve reactie! Wat fijn dat het voor jou een mooie ervaring is geweest!
Ik vind je ongelofelijk moedig! Ik had het in jou situatie al eerder opgegeven. Bij mijn eerste zat ik let gekrulde tenen van de pijn (kloven, tot bloedens toe) borstvoeding te geven. Ik telde de minuten echt af tot ik weer moest voeden. Wat een hel.
Bij mijn tweede baby dacht ik: ik probeer het toch nog eens maar als het weer van dat is stop ik meteen. En nu, twee maanden later, geef ik nog steeds borstvoeding, zelfs op de meest gekke plekken omdat ik zo relax ben en het zo vlot gaat! Dus wees trots op jezelf en jij mag zelf kiezen wat je doet. Laat je niets wijsmaken door anderen! En met flessenvoeding worden ze ook groot hoor!!
Auteur
En dan vind je mij moedig? Wauw! Wat ontzettend dapper dat je het bij de tweede gewoon nog eens hebt geprobeerd . Heel erg fijn voor je dat het nu wel een succes is geworden. Krijg dan bijna toch weer ‘kriebels’ om het bij een tweede kindje nog eens te proberen..
Ik vind je ongelofelijk moedig! Ik had het in jou situatie al eerder opgegeven. Bij mijn eerste zat ik let gekrulde tenen van de pijn (kloven, tot bloedens toe) borstvoeding te geven. Ik telde de minuten echt af tot ik weer moest voeden. Wat een hel.
Bij mijn tweede baby dacht ik: ik probeer het toch nog eens maar als het weer van dat is stop ik meteen. En nu, twee maanden later, geef ik nog steeds borstvoeding, zelfs op de meest gekke plekken omdat ik zo relax ben en het zo vlot gaat! Dus wees trots op jezelf en jij mag zelf kiezen wat je doet. Laat je niets wijsmaken door anderen! En met flessenvoeding worden ze ook groot hoor!
Stond toevallig een groot artikel in Knack over borstvoeding en het belang ervan voor je kind. was erg interessant!
Auteur
Wat leuk. Wat is Knack? Wat was de boodschap van het artikel?
Ik heb zelf nog geen ervaring met het geven van borstvoeding.. wat een helse ervaring was dit!
Hopelijk geniet je nu met volle teugen van andere momentjes met noah ?
Ilona
Auteur
hahaha probeer dan mijn blog maar even te vergeten. Hoop dat als jij ooit borstvoeding wilt geven je hier geen trauma aan hebt overgehouden. Gelukkig genieten we nu volop!
Een schuldgevoel moet je inderdaad nooit hebben. En wat sneu dat het zo loopt! maar een relaxte mama is zo veel belangrijker! Helaas lukt het niet altijd en je hebt er alles aan gedaan. genietse!
Auteur
Bedankt voor je lieve reactie. Best lastig hoor…geen schuldgevoel hebben. Je hebt toch het gevoel dat je ondanks alles een ‘keuze’ hebt en je kindje tekort doet.
Ik herken je verhaal helemaal. Bij mij is het eigenlijk bijna precies hetzelfde gegaan. Ik moet zeggen dat het na het stoppen wel een ‘verlossing’ was. Dit is ook de reden dat ik bij de volgende niet eens begonnen ben aan borstvoeding.
Auteur
En zat je daardoor bij de tweede ook meer op een roze wolk?
Oh die borstvoedingswolk. Oh gehad met Bloem, wekenlang alles gekolfd zat er helemaal doorheen en wilde het niet opgeven. Stoppen was een enorme bevrijding, pas toen genoot ik echt van haar. Met Jip was het wel een succes, zelfs bijna 16 maanden… maar ook toen wist ik: lukt het niet dan niet. De fles kan ook heel mooi en intiem zijn!
Auteur
Wat dapper dat je het na al die ellende nog een hebt geprobeerd! En met succes dus! Zo fijn dat je ook een succeservaring hebt gehad.
Tijdens m’n eerste zwangerschap gaf ik ook aan borstvoeding te willen proberen, toen het me gevraagd werd. In tegenstelling tot jou, had ik me er helemáál niet in verdiept. Niks over gelezen, geen info hoe en wat. Mijn instelling was, ik zie het wel. Anders gewoon aan de fles, niks mis mee. Het ging gelukkig van het begin af aan heel natuurlijk en daardoor heb ik het lang kunnen volhouden.
Bij de tweede heb ik wel gemerkt dat ik veel meer de intentie/druk had om weer borstvoeding te geven. Misschien omdat het bij de eerste zo goed liep, wilde ik hetzelfde voor m’n tweede. Voor m’n gevoel ging het ook moeilijker in het begin. Het aanleggen ging lastiger, het kostte al met al wat meer moeite, maar gelukkig geen grote problemen.
Ik ben altijd de eerste die zal zeggen, borst of fles, doe wat het beste is voor jezelf en je baby. Waar voel jij je goed bij? Als het zoveel gedoe geeft, heeft je kindje uiteindelijk toch meer baat bij flesvoeding. Maar ik kan me voorstellen dat het een teleurstelling is en heel verdrietig als je het moet opgeven. Vooral als je jezelf er zo op hebt ingesteld en het dan voelt als falen. Ik denk dat je de intieme knuffelmomentjes met je baby toch wel houdt, ook als je overstapt op de fles… maar dan pijnloos. 😉
Auteur
Bedankt voor je lieve reactie! Wat fijn dat jij zo lekker lang borstvoeding hebt kunnen geven. Het leek me gewoon zo mooi als het wel zou lukken… Gelukkig zijn er inderdaad nog genoeg andere mooie intieme momenten!
Ik heb hier een heel duidelijke mening over en daar heb ik ook een artikel over geschreven. Borstvoeding lijkt wel goud.
Auteur
Er zijn ook serieus mensen die borstvoeding verkopen.. en die krijgen er bijna net zoveel geld voor als de waarde van goud. haha
Dit lijkt zo ontzettend veel op mijn eigen verhaal… de spruw de borstonstekingen (3x) de tranen liepen soms over mijn wangen… En iedereen had een andere mening over wat ik het beste kon doen en wat ik ook deed er was altijd wel iemand die boos was dat ik niet haar raad had opgevolgd… Dat maakte het schuldgevoel ook niet beter. Nu weet ik dat ik alles heb gedaan wat ik kon… Net als jij dat hebt gedaan. Maar op dat moment voel je je echt vreselijk…
Ik kan er nog niet van meespreken want ik heb nog geen kinderen maar vond je artikel wel heel interessant.
Dapper van je dat je nog zo ver bent gekomen en dat je het besluit hebt kunnen nemen om te stoppen.
Ik ben absoluut pro borstvoeding! Maar ben ook van mening dat de moeder het moet doen en vooral gelukkig moet zijn in de keuze die ze op dat moment maakt.
Blije mama is een blij baby.
Wat ik me afvraag na het lezen van je verhaal waarom niemand je ooit heeft doorgestuurd naar een ervaren lactatiedeskundige.
En waarom je huisarts je borstontsteking niet eerder heeft ontdekt na het afhalen van het zoveelste middeltje tegen spruw.
Maar goed, dat is allemaal achteraf natuurlijk.
Borstvoeding geven lijkt zo makkelijk, maar het is oefenen en vooral elkaar leren kennen.
En zelfs als je denkt het wiel uitgevonden te hebben bedenkt je baby wel wat anders.
Tenminste dat is mijn ervaring, van de 3 kinderen die ik heb, heb ik nog maar 1x een baby gehad die een natuurtalent was en die heeft uiteindelijk 15,5 maand bv gehad.
Nu mijn derde is inmiddels een jaar en geef ik nog steeds, maar op het moment dat ik dacht ervaring te hebben zorgde deze voor zoveel verassingen dat ik een aantal keer een lactatiedeskundige in moest schakelen.
En gelukkig maar, want met mijn (misschien iets te fanatieke persoonlijke) wil om bv te blijven geven is het me toch gelukt.
Als ik was afgegaan op de signalen van mijn kind en me niet verder had verdiept in de sprongetjes met de daarbij behorende weigeringen, de dips in de borstvoeding die ik vaker heb en hoe deze te tackelen was deze borstvoedingsperiode al maanden eerder tot een eind gekomen.
Wat ik wil zeggen, er bestaan veel tips en trucs die relatief weinig tijd kosten om je bv te behouden.
Er is hulp in de vorm van LK.
En, wat misschien voor jou wel prettig is om te weten voor een eventuele tweede, je lichaam heeft het al een keer gedaan en weet wat het moet doen.
Je hebt grote kans dat het bij nummer 2 makkelijker op gang komt en je hebt helaas de negatieve ervaring van nu, maar je zal bij een tweede sneller aan de bel trekken.
Maak straks de keuze die jou gelukkig maakt, maar als je het een kans durft te geven dan zou ik die zeker aangrijpen.
Wauw, heftig hoor! Ik heb helaas geen kinderen, dus dit euvel is voor mij onbekend, maar kan mij voorstellen dat het heftig is!!!
Ik denk eerlijk gezegd dat als je geen spruw had ervaren, het allemaal echt stukken beter gegaan zou zijn. Ik geef borstvoeding (onze tweede nu) en bij ons eerste kindje (te vroeg geboren, week 26,6) heb ik 4 maanden gekolfd.
Ik ben nu zo blij dat ik na dat kolven de eerste keer (wat echt niet makkelijk was), nu het mee mag maken hoe mooi het is.
Ik zou zeggen: geef het de volgende keer een kans, niet alle baby’s zuigen hetzelfde. Misschien hapte je kindje niet helemaal goed aan, dat kan heel veel pijn veroorzaken. Misschien gaat het bij een tweede kindje niet zoals met dit kindje.
Ik ben pijnloos begonnen en heb al 3 maanden dat ik 100% borstvoeding geef aan ons kleintje en nog steeds pijnloos. Ik heb dan ook geen spruw ervaren. Ik was alles waar melk op komt ook meteen, dat kan spruw ook tegengaan. Ik heb zeer veel respect voor je dat je toch bent door gegaan ook al had je zo’n pijn. Heb je ook hulp gehad van een borstvoedingsdeskundige of lactatiekundige?
Wat mij enorm heeft geholpen is de website borstvoeding.com, zoveel goede tips!
Mooi openhartig blog!
Ik ben een groot voorstander van borstvoeding, dus ik heb mijn kinderen ook alle vijf alleen borstvoeding gegeven.
Ik had zo ongeveer hetzelfde probleem maar na 2 weken vond ik het welletjes. Ik ben daar heel nuchter in. Het lukt niet en mijn kind moet eten binnenkrijgen, dus klaar! Bij de 2e besloot ik na 1 x borstvoeding toen de herinneringen en gevoel van de eerste weer naar boven kwamen gelijk om de fles te gaan geven. Ze zijn nu 17 en 19 en beiden altijd heel gezonde kinderen geweest. Met de fles groot gebracht en beiden zelden ziek geweest. Ken mensen met kinderen die veel meer gezondheidsproblemen kampen na borstvoeding, het zegt dus niets. Dus voor mij is het niet meer definitie zo dat een gezond kind uit borstvoeding voorkomt. Dus kop op: het komt allemaal goed en ondanks dat je het intieme momentje mist, er staat heel veel tegenover! Een leuke, relaxte mama en een blije baby! Sterkte!
Ik heb ook bewust gekozen voor borstvoeding. Mijn dochtertje is met 27 weken geboren, dat is 3 maanden te vroeg. Om haar te helpen met overleven wilde ik haar het beste van alles geven. Alleen de eerste 3 maanden zat zij op de afdeling neonatologie in een couveuse aan de sondevoeding omdat zij zelf nog niet kon zuigen. Daarom heb ik de eerste 3 maanden alleen maar gekolfd. Wat voelde ik mij en melkkoe, 3 maand lang om de 3 uur kolven, dat gaat vervelen. Maar ik moest want anders kreeg ik stuwing. En dus stond de koelkast vol met mijn melk, zij kon er niet tegen drinken. En na 3 maanden kolven kon ik eindelijk echt borstvoeding geven. Dat heb ik 3 maanden gedaan en daarna is zij overgegaan op kunstvoeding omdat ze van de borstvoeding niet voldoende aankwam.
Pittig verhaal. Borstvoeding is niet alleen maar dolle pret inderdaad, daar kan ik over meepraten en daar heb ik ook over geschreven.
Onze jongste is nu 11 maanden en krijgt nog steeds de borst. De twee oudsten hebben allebei 9 maanden borstvoeding gekregen. En bij de jongste had ik de “zes-weken-grens” voor mezelf gemaakt.
Bij de eerste had ik namelijk de eerste 6 weken problemen: kloven tot bloedens toe en ik huilen iedere keer als ik hem moest aanleggen. Na 6 weken was het voorbij.
Bij de tweede had ik ook de eerste 6 weken problemen: kloven tot bloedens toe en spruw. Pijnlijk, huilen, angst, maar na 6 weken was het voorbij.
Bij nummer 3 wist ik dus een beetje waar ik aan ging beginnen. Maar ik wilde het heel graag laten slagen. Ik heb de eerste 6 weken iedereen buitengesloten en heb me bezig gehouden met borstvoeding en mijn kinderen. Het was deze keer echt feest: kloven tot bloedens toe, spruw en een borstontsteking. ? Na 5 weken was het voorbij en kon het grote genieten beginnen. De kleine man waardeert alle moeite volgens mij wel. Tot op de dag van vandaag weigert hij elke fles en beker. ?
Hier ongeveer hetzelfde verhaal. Mijn zoontje is geboren met een keizersnede na een lange dag bevallen wat uiteindelijk niet op de natuurlijke manier is gelukt. Ik wilde graag borstvoeding geven. Elke 3 uur legde ze hem aan in het ziekenhuis omdat ik zelf niks kon op dat moment. Deed me vanaf het begin hartstikke zeer en viel elke keer bijna flauw. Hij dronk ook niet goed dus was ruim een uur bezig met elke voeding en hij kwam na een uurtje zo weer. Hier ook na het kolven maximaal 1 druppel wat eruit kwam. Zo frustrerend! Dan zeiden ze doodleuk: ‘met een half uurtje moet je echt klaar kunnen zijn met alles (voeden en kolven)’. Nou echt niet… Door de keizersnede had ik al veel pijn en dit kon ik er niet zo goed bij hebben. Ik ben dan ook snel gestopt, maar vond het ook super moeilijk! Het voelde voor mij ook echt als falen. Maar eenmaal aan de fles dronk m’n zoontje super goed en kon ik eindelijk echt genieten!
Wat een vervelende start en wat moedig om toch de beslissing te nemen om te stoppen! Bij mij ging t ook niet vanzelf. Na een keizersnee moest ik na iedere voeding kolven om de boel op gang te krijgen. Als een melkkoe met een dubbele kolf…pfff. In de kraamweek veel pijn gehad door, wat daarna bleek, een tepelkloof. Heeft veel tranen gekost. Ook al een keer of 6 beginnend borstontsteking gehad. Nu gaat t gelukkig goed en geef ik inmiddels 4 maanden borstvoeding.
Ze zeggen wel dat borstvoeding geen pijn hoort te doen, maar dat is onzin! In het begin doet t gewoon zeer! Toch ben ik bij dat ik heb doorgezet.
Luister de volgende x gewoon naar je gevoel. Het is mooi als t lukt, maar het hoeft zeker niet ten koste te gaan van alles!
bij mij deden alle voedingen zeer, ik schopte tegen de tafel aan van de pijn. Elke voeding zat ik knarsentandend, al dan niet in mijn hoofd vloekend te wensen dat het zo snel mogelijk over was.
Het zeer-doen werd na 5 maanden pas minder. Waarom ik er mee doorgegaan ben? (totaal 8 maanden) omdat ik er ondanks alle pijn en frustratie ook plezier in had. Kolven had voor mij geen zin, ik zat een half uur voor 20 cc. Ik vond het niet zo plezierig als dat ze hadden voorgesteld in de boekjes.
En toch…
Nu ben ik zwanger van de tweede en ga ik het weer proberen. Gelukkig heeft mijn kraamhulp nu al goede tips gegeven (die ik de vorige x niet had gekregen, wel veel tips maar ook heel veel niet)
Weet je, zeg nooit nooit 😉
Wat een mooi en helaas herkenbaar artikel. Helaas is bij mij de borstvoeding ook mislukt. Het deed enorm zeer en ik was zo verschrikkelijk moe, dat ik niet meer kon. Heel lang gedacht dat ik het nooit meer zou doen, maar nu ik zwanger ben, wil ik het denk ik toch weer een kans geven. Maar alleen met de belofte aan mezelf dat me niet schuldig ga voelen als het weer mislukt.
Heel herkenbaar. Bij de 2e en 3e ben ik er niet eens aan begonnen! En daar voel ik me absoluut niet schuldig over.
Weet je waarom ik dit ene like geef? Al jaren in gedachte en ermee bezig om zwanger te worden, wil ik ook heel graag borstvoeidng geven. Ik heb weet van nog mensen die gene stralende baby ana hun borst hangen hebben en van moeders die bewust voor kunstvoeding kiezen…
Tegenwoordig is het zo “not done” om geen borstvoeding te geven dat ik deze blog hemels vindt! Dit moet gedeeld worden, zodat andere moeders zich ook niet schuldig hoeven te voelen als ze het niet geven!
Ikzelf? Ik weet het nog niet? Mijn voorkeur blijft borstvoeding, maar als t niet echt lukt, als ik de ene onsteking na de andere heb of wat dan ook… ga ik er alvast niet van wakker liggen dat de kleine ook bijvoedoing of volledig op kunstvoeding terecht komt. Dat maakt niemand een slechte moeder, helemaal niet.
Ik ga deze dus heel bewust delen.
ik vind (zonder T) deze blog hemels natuurlijk, stom van mezelf… zo ben ik dan ook wel weer: tooink, sla mezelf tegen het hoofd! 😉 Een mens zou zijn reacties moeten kunnen aanpassen, al meerdere keren gedacht! 😉
om over mijn typfouten nog maar te zwijgen… lol Oke, nu lijk ik een spammer! 😉