Als kind droomde ik er al van om ooit moeder te worden. Dat het zo’n uitdaging zou worden om dit daadwerkelijk te worden had ik dan ook niet verwacht. Mede dankzij IUI en IVF hebben we nu twee prachtige kinderen rondlopen. Hier ben ik nog elke dag enorm dankbaar voor. Ik geniet van de momenten waarop we samen zijn, doe graag activiteiten en zie ik elke leeftijdsfase iets moois. De behoefte om op de pauzeknop te drukken heb ik regelmatig. De tijd vliegt voorbij en lijkt te kort om alles in mij op te nemen en vooral niet te vergeten. Het genieten van mijn kinderen werd de afgelopen jaren wel flink op de proef gesteld. De afgelopen 3 jaar heb ik dan ook met regelmaat als pittig ervaren. Ik heb er niet eerder over geschreven, omdat ik dat lastig vond. Ik wilde niet ondankbaar overkomen. Toch wil ik het nu met jullie delen. Ik hoop dat als het jou, lieve mede- mama, soms allemaal even te veel wordt, dat je dan weet dat je niet de enige bent! Vergeet niet: ‘It takes a village to raise a child’!
(Niet) slapende baby’s!
Dat baby’s (meestal) niet meteen doorslapen ontdekte ik tijdens mijn zwangerschap van Noah. Noem me naïef, maar ik wist oprecht niet dat kinderen elke 2 tot 3 uur moesten drinken. Onze oudste zoon (nu inmiddels 4) kwam de eerste 5 maanden elke twee uur en sliep ook daartussen erg weinig en al zeker niet in zijn eigen bed. Pittig, maar toen hij na 5 maanden het slapen steeds meer door begon te krijgen was ik deze tijd snel vergeten. Baby’s en niet (goed) slapen hoorde voor mij dus bij elkaar. Eenmaal zwanger van onze dochter (nu bijna 3 jaar oud), besloot ik er deze keer meer ontspannen in te gaan. Ik wist wat ik kon verwachten en zo erg als bij haar grote broer zou het vast niet worden, toch? Nu we bijna 3 jaar verder zijn lachen we hier nog regelmatig om. Laten we zeggen dat ik niet alleen bij mijn eerste zwangerschap naïef was… ;-).
Slaapproblemen
Onze dochter sliep nog veel minder dan onze zoon. De eerste 7 maanden gaf ik volledig borstvoeding. Ik genoot van de nachten samen, want ik dacht dat het met een maand of 6 wel over zou zijn. Toen ik na enkele maanden aan het werk ging vond ik het wel pittig, maar omdat ik dacht dat ik wist wat me te wachten stond, bleef ik er rustig onder. Het eerste jaar ging voorbij en terwijl de meeste newborn baby’s beter sliepen dan onze dochter begon de energie toch wel wat op te raken. Wij moesten er nog steeds zo’n 4 – 6 keer per nacht uit en de keren dat haar nacht om 3 uur al voorbij was, terwijl ze om 23:30u pas was gaan slapen, kwam zo’n 5 van de 7 nachten per week voor. Dit laatste heeft ze tot afgelopen september gedaan. Overdag werd ze steeds minder vrolijk (oververmoeid) en ook wij zaten in een niet al te positieve flow.
Tips
De afgelopen 3 jaar hebben wij een heleboel tips uitgeprobeerd. Na het lezen van meerdere boeken van slaapcoaches en het langdurig uitproberen van allerlei adviezen, wisten we het allemaal even echt niet meer. We hadden vaste routines voor het naar bed brengen, haar kamer is een rustige omgeving, geen schermtijd meer een uur voor het slapen, (niet te) warme kleding, haar bed verplaatst, van ledikant naar peuterbed, laten huilen, juist niet laten huilen, muziekje aan, white noise, controle door huisarts en ga zo nog maar even door. En echt… NIETS hielp!
De gouden tip!
Op het moment dat ik op mijn werk deelde hoe ik ermee zat en niet meer wist wat ik nog kon proberen, gaf een collega aan mijn verhaal te herkennen. Ook haar kind heeft lang last gehad van (in)slaapproblemen. Zij gaf mij de tip om een luisterboek aan te zetten. Heel veel vertrouwen had ik niet, we hadden inmiddels al zoveel dingen geprobeerd. Toch besloot ik het te proberen. Inmiddels luistert onze dochter al een maand of 2 iedere avond (hetzelfde) luisterboek van Jip en Janneke en slaapt ze binnen 30 minuten in! Daar waar ze eerst zo’n 4 uur nodig had en ons de hele avond bezig hield, horen we haar nu dus helemaal niet meer. Ze gaat nog steeds niet heel enthousiast naar bed, maar eenmaal daar is ze nu een stuk rustiger. Jip en Janneke horen bij haar routine. Ook als ze in de nacht wakker wordt en niet in slaap kan vallen vraagt ze om Jip en Janneke en is ze zo weer rustig. Of dit blijvend werkt weet ik niet, maar in de afgelopen 2 maanden heb ik in ieder geval al weer een heleboel slaap mogen inhalen!
Wat ik heb geleerd van deze situatie is dat ik de problemen die ik ervaar soms veel eerder mag (en misschien zelfs moet) delen met anderen. Er alleen mee blijven lopen lost de situatie niet op. Het is zo fijn om gebruik te mogen maken van de ervaring van ervaren moeders. Ieder kind is anders en wat voor hun kind werkt hoeft niet voor jouw kind te werken, maar allemaal het wiel opnieuw uitvinden geeft onnodig veel stress. Laten we oog hebben voor elkaar en elkaar helpen waar we kunnen.
