Afgelopen woensdag was Noah alweer 6 (!) maanden. Wat gaat de tijd ongelooflijk snel! Tijd om even terug te kijken op het afgelopen halfjaar.
Deze week ben ik begonnen aan het babyboek van Noah. Eigenlijk had ik al veel eerder willen beginnen, maar door de drukte heb ik er een ‘zomervakantieproject’ van gemaakt. Alle foto’s van het afgelopen half jaar heb ik in mapjes (per maand) geplaatst.
Terugblik
Op 17 februari van dit jaar was ik uitgerekend. Door zwangerschapscholestase werd ik al op donderdag 26 januari ingeleid. Gelukkig had ik op dat moment al 4 centimeter ontsluiting, waardoor mijn vliezen direct konden worden doorgeprikt. Na ruim 6 uurtjes – en een gelukkig niet al te zware bevalling – was Noah er. Een mooie gezonde baby van 3155 gram. We moesten nog 2 dagen in het ziekenhuis blijven vanwege zijn lage glucosewaarden en op zaterdag 28 januari begon voor mij het echte avontuur: we mochten – lees moesten – naar huis.
In plaats van dat ik blij was voelde ik vooral een soort paniek opkomen. Help! Een baby! Waar is de handleiding?
Gelukkig heb ik onder begeleiding van de kraamzorg veel geleerd. In tegenstelling tot mijn planten – zelfs cactussen hebben moeite met overleven onder mijn verantwoordelijkheid – ging het zorgen voor Noah een stuk beter.
Zwaar
[otw_shortcode_quote border=”bordered” border_style=”bordered” background_pattern=”otw-pattern-2″]Ik wilde dankbaar zijn dat ik toch een kindje had mogen krijgen, maar was ergens soms ook teleurgesteld dat het mij zo zwaar viel. Boos op mezelf ook.[/otw_shortcode_quote]Noah was een hongerige baby die –helaas- maar weinig slaap nodig had en veel huilde. De eerste maanden als moeder heb ik dan ook zelf als heel pittig ervaren. Het advies om te slapen wanneer je baby slaapt ging voor mij niet op en na zo’n 8 weken was ik flink uitgeput. Ik wilde dankbaar zijn dat ik toch een kindje had mogen krijgen, maar was ergens soms ook teleurgesteld dat het mij zo zwaar viel. Boos op mezelf ook.
Na zo’n week of 10 had ik het moederschap al iets meer in de vingers. We kregen nog het advies van het consultatiebureau om onze hongerige baby op dieet te zetten omdat hij zo hard groeide. Na een week proberen zijn we hier weer mee gestopt. Na 12 weken was ook de oorzaak voor het vele huilen gevonden. Noah had een probleem met zijn nekje. De kinderfysio- en manueeltherapeut hebben ons heel erg geholpen.
Blije baby
Vanaf 12 weken was Noah een hele vrolijke blije baby. Het echte genieten begon voor mij. Mijn roze (blauwe) wolk groeide weer en ik had weer energie om daar bovenop te klimmen. En daar zit ik tot op de dag van vandaag nog op!
Heerlijk om hem te horen en zien lachen. Om te zien hoe hij zich ontwikkeld. Wat gaat dat enorm hard. Draaien, dingen pakken, spelen en ook genieten van het contact met andere mensen. Dat hij doorslaapt is natuurlijk ook heel erg fijn!
Met de tijd die verstrijkt wordt ook mijn onzekerheid steeds minder. Ik ben trots op wat Noah al kan en vergelijk hem alleen met zichzelf en vooral niet met andere kinderen. Ieder kindje ontwikkelt zich in zijn/haar eigen tempo.
Wat is het heerlijk om moeder te zijn. Wat ben ik dankbaar voor ons mooie lieve kindje. Wat gun ik het iedere vrouw op de wereld om dit mee te maken. Soms zou ik de tijd even stil willen zetten. Daarom probeer ik maar heel hard te genieten en HEEL VEEL foto’s te maken.
Hoe heb jij de eerste tijd met je kindje ervaren? Was het wat je van tevoren had verwacht?
Hoe langer je moeder bent hoe meer de onzekerheid naar de achtergrond verdwijnt, maar zelfs met 2 kinderen ben in af en toe nog wel eens onzeker.
Doe ik het wel goed? Geef ik de een niet meer aandacht dan de ander?
Moeder zijn is een fulltime job.. en ieder doet het op zijn eigen manier maar wel met 1 en hetzelfde belang: uit liefde voor je kind!
Wat fijn dat jullie erachter zijn gekomen waarom hij zoveel huilde. Wat een mooie en interessant artikel!
Ik vond zeker de eerste een behoorlijke aardschok in mijn leven. Ik weet nog dat de kraamhulp weg ging en dat ik dat echt volstrekt onverantwoord vond. Je kon ons toch niet alleen laten met zo’n kleine baby?!
Gelukkig komt dat allemaal vanzelf goed.
Lieve Marieke, jullie kunnen dit als de beste, jullie laten Noah opgroeien tot een prachtig persoon! Gewoon je eigen gevoel volgen, hoe moeilijk dat soms ook is. X
Hier geen kinderen en ik ken de oerroep om moeder te worden ook niet. Het lijkt me echt heel heftig om ineens zo’n kleintje in je arme te hebben en het besef dat hij/zij van jouw is en dat jij de verantwoordelijkheid hebt over zijn of haar leven, etc en dan nog de nachtelijke momenten, etc, etc. Ik kan me voorstellen dat je je er nooit 100% op voor kunt bereiden, zelfs niet 75%
Je onthoud vooral de leuke dingen, dus ik zwijmel weer helemaal weg bij zo’n babyverhaal 😉 Zelf vond ik het heel druk, die eerste maanden. Al die extra taken erbij, hoe moest ik dat in een dag proppen?!
De eerste 6 maanden waren bij ons geen rozengeur, maar vol met ziekenhuisopnames, een huilbaby (18 uur per dag) en uiteraard nog de complicaties van de vroeggeboorte. Het heeft hier ook een dik half jaar tot jaar geduurd voor ik me eindelijk wat zekerder begon te voelen
Ik vond die eerste tijd met een baby ook ongelooflijk zwaar. Slaapgebrek en bij de eerste ook onzekerheid was echt niet fijn. Ik genoot wel van mijn kindjes, maar zo moe, zo ongelooflijk moe was gewoon niet fijn. Gelukkig wordt het beter.
Ik heb zelf nog geen kinderen, maar de eerste periode lijkt met wel “heftig” zeker omdat je dan het idee heb van “waar is de handleiding” haha.
Informatieve artikel om te lezen. Ik heb geen kindereren, maar ik kreeg een smile op mijn gezicht na het lezen van je blogpost.
Leuk zo een babyboek.
De eerste weken met je nieuwe baby zijn altijd best heftig, zoveel veranderd er in een keer. Niets kan je daarop voorbereiden. Gelukkig loop alles nu goed en kun je er volop van genieten
Ja er zal zeker heel veel op je af komen met een baby, zeker als het de eerste is. Het is gewoon een enorme omschakeling. Leuke foto’s.
Wat een mooi geboortekaartje! Ik vond de eerste maanden altijd erg slopend.
Ik ben nog geen moeder. Maar ik hoor vaker om me heen dat de eerste wegen echt heel pittig zijn.
Het gaat je niet in de koude kleren zitten een kindje, vooral de eerste denk ik. Alsnog zou ik heel grgaag kinderen willen.
Gelukkig kwam bij drie maanden die omslag. Niks kan je zo onzeker maken als een huilend kindje dat je graag wil, maar niet lijkt te kunnen helpen. Ben blij dat het daarna veranderde. Ik vond het eerste halfjaar bij mijn oudste vooral heftig en overweldigend. Maakte me heel onzeker ook. Maar dat is helemaal goed gekomen 🙂
Ha Marieke,
Wat leuk dat we allebei een mannetje hebben van dezelfde leeftijd! Onze Fedde is van 2 januari..? Heel herkenbaar hoor dat je soms het gevoel hebt dat je moet genieten, maar het ook heel zwaar vindt!