Lieve wensmama, het spijt me zo!

Lieve wensmama, het spijt me zo!

Lieve wensmama,

Afgelopen week kwam ik je tegen in het ziekenhuis. We ontmoetten elkaar op de afdeling fertiliteit. Ik was die mama die haar baby bij zich had. Oppas regelen was mij deze ochtend niet gelukt. Hij moest dus mee. Dit spijt me. Op het moment dat ik je daar zag voelde het zo ontzettend verkeerd.

Ik voelde jouw frustratie en verdriet. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat ik mijn vroegere gevoelens projecteerde op jouw. Jij was daar samen met je partner. Op het moment dat wij daar met z’n allen in de wachtkamer zaten groeide mijn schuldgevoel. Ik was daar voor controle. Ooit hoop ik namelijk nog eens mama te mogen worden.

Van wensmama naar mama

Bij mij is het gelukt. Niet zonder moeite of problemen, maar hé, wat maakt het uit? Ik ben uiteindelijk mama geworden. Zelf vind ik dus dat ik geen recht heb op klagen en zeuren. Toen onze blikken elkaar kruisten kwamen er weer zoveel gevoelens bij mij naar boven.

Minder dan twee jaar geleden was ik jou. Was ik die wensmama die keer op keer naar het ziekenhuis moest. Vroeg ik me af of het ooit ging lukken. Wat deed het mij veel verdriet als ik daar (of ergens anders) zwangere vrouwen tegenkwam. Ik voelde vaak veel frustratie en verdriet. Af en toe voelde ik me zelfs boos als daar vrouwen met een baby in de wachtkamer kwamen zitten.

Oneerlijk

Helaas is het leven niet eerlijk. Sommige vrouwen krijgen met gemak wel 4 of 5 kinderen. Andere vrouwen blijven voor altijd wensmama. Helaas weet je nooit van tevoren of jij de persoon bent bij wie het uiteindelijk mag lukken.

Wat zo vervelend is met een zwangerschapswens is dat je er continu mee geconfronteerd wordt. Het lijkt wel alsof de hele wereld zwanger is en jij de enige bent bij wie het niet lukt. Zelf heb ik mij daar ook altijd een beetje aan vast gehouden… Als het zoveel mensen lukt, dan MOET ik uiteindelijk ook een kans krijgen.

[otw_shortcode_quote border=”bordered” border_style=”bordered”]Als ik eerlijk ben was het niet altijd even makkelijk om dit te geloven en deze hoop te houden.[/otw_shortcode_quote]

Het spijt me zo

Aan alle wensmama’s die iedere maand zoveel verdriet en frustratie voelen wil ik mijn excuses aanbieden. Ik ben namelijk zo ontzettend dankbaar en gelukkig. Soms klaag ik ook. Daar waar ik altijd vond dat ik het extra verdiende om gelukkig te zijn na alle moeite die het heeft gekost, voelt dat soms ook wel dubbel.

Het voelt soms alsof ik nu in het ‘andere kamp’ zit. Dat ik nu de persoon ben die jullie pijn doet. Dat als ik mopper over slapeloze nachten ik jullie kan horen denken ‘Hadden wij deze nachten maar!’. Daarom sorry.. het spijt me. Ja, ik ben dankbaar. Ja, ik klaag soms ook. Maar echt, dit gun ik jullie allemaal ook zo ontzettend. Jullie verdienen het straks ook om te genieten, net als alle andere mama’s. En jullie verdienen het straks ook om af en toe even lekker te klagen. Ik hoop dat jullie het mij niet kwalijk nemen. Weet dat ik zeker niet vergeten ben hoe ik hier ben gekomen… en dat ik af en toe dus even stil sta bij hoe dit voelt voor jou lieve wensmama. De volgende keer zal ik nog harder mijn best doen om oppas te regelen…

Ben jij wensmama of heel lang wensmama geweest? Wil je graag (anoniem) je verhaal delen op Babybanjo andere wensmama’s een hart onder de riem de steken of om te vertellen hoe het voor jou is zodat mensen misschien meer begrip krijgen? Mail dan naar info@babybanjo.nl

*foto komt van pixabay

Comments

comments

Delen:

28 Reacties

  1. oktober 21, 2017 / 7:00 pm

    Wauw mooi geschreven hoor. De angst om gwwn mamma tw wkrdwn ia herkenbaar! Zo zie je maar weer dat je een kind krijgt en niet neemt…. Maar dat als je dat kind krijgt je ook afentoe er doorheen zit en je klaagt. Dat mag ook! Alle gevoelens mogen er zijn. Hopelijk ervaren de vrouwen die nu nog wensmamma zijn en straks hopelijk mamma dit dubbele gevoel ook.

    • Marieke
      Auteur
      oktober 22, 2017 / 1:59 pm

      Dank je wel! Lief van je! Kinderen krijg je inderdaad… als je het geluk hebt. Daar sta je als kind nooit bij stil als je aan het spelen bent met je poppen…

  2. oktober 21, 2017 / 7:09 pm

    Wat mooi geschreven Marieke! Krijg kippenvel .. Helaas weet ik maar al te goed dat het niet zomaar ieta is , maar echt een wonder!

    • Marieke
      Auteur
      oktober 22, 2017 / 1:59 pm

      Bedankt voor je lieve reactie!

  3. oktober 21, 2017 / 7:14 pm

    Ik herken je gevoel.. ik leef zo mee met wens mama’s en kan alleen maar duimen en hopen dat hun wens uit mag komen!

    • Marieke
      Auteur
      oktober 22, 2017 / 2:01 pm

      Ja, ik hoop met je mee! Ken zoveel lieve vrouwen die een hele goede moeder zouden kunnen zijn…

  4. oktober 21, 2017 / 7:31 pm

    Mooi en herkenbaar. Bij mijn eerste zwangerschap testte ik een week voordat ik het ziekenhuis in ging voor behandelingen eindelijk positief na anderhalf jaar. Ik stond ineens aan de andere kant. Ondertussen werd een van mijn beste vriendinnen ondanks alles niet zwanger. Nog steeds niet en of ze ooit kinderen krijgt is de vraag. Ik ging van degene die in hetzelfde schuitje zat ineens naar degene die had wat zij ook zo wenste. Gelukkig heeft het geen invloed op onze vriendschap gehad, maar het was wel ingewikkeld en raar in het begin.

    • Marieke
      Auteur
      oktober 22, 2017 / 2:02 pm

      Wat fijn dat jij daardoor geen ziekenhuisbehandelingen nodig hebt gehad! Grappig..dat hoor je zo vaak. Dat mensen een afspraak hebben in het ziekenhuis en dan net daarvoor zwanger zijn. Ik kan mij inderdaad voorstellen dat het even lastig is geweest in je vriendschap.

  5. oktober 21, 2017 / 8:56 pm

    Ik ben zo’n mama waar het binnen no-time raak was en ik weet dus niet hoe het voelt om maanden, jaren te vechten voor die wens.
    Ik ben me dan ook zeer bewust van het feit dat ik snel zwanger ben en dat ik daarin “geluk” heb.
    Ik heb mijn kinderen dan ook in dankbaarheid gekregen en ontvangen en zal nooit zeggen dat ik kinderen “neem”.
    Neemt niet weg, lieve Marieke, dat het allemaal best wel moeilijk is. Keihard werken zelfs. Klagen mag dan ook best! Wel of geen Wensmama, klagen mag! Moederschap is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Laten we dat vooral ook niet vergeten!

    • Marieke
      Auteur
      oktober 22, 2017 / 2:04 pm

      Super fijn voor jou, toch? Ik gun het niemand dat het zo lang duurt! Iedereen heeft zijn eigen ’tegenslagen’ in het leven denk ik. Nu ik mama ben kijk ik heel anders terug op het hele proces dan toen ik erin zat en het niet heel hoopvol leek!

  6. oktober 22, 2017 / 7:10 am

    Wat een lieve brief! Ik vind je medeleven mooi. Het lijkt me inderdaad best moeilijk om geconfronteerd te worden met zwangeren en baby’s als je zelf zo dolgraag ook een kind wenst.

    • Marieke
      Auteur
      oktober 22, 2017 / 2:04 pm

      Dank je wel voor je lieve reactie!

  7. oktober 22, 2017 / 7:16 am

    Helaas is het leven niet altijd eerlijk. Ik ben blij dat jouw wens is uitgekomen en ik hoop dat alle wensmoeders snel zullen volgen

    • Marieke
      Auteur
      oktober 22, 2017 / 2:04 pm

      Nee, inderdaad! Bedankt voor je lieve reactie !

  8. oktober 22, 2017 / 8:14 am

    Zooo mooi en zoooo herkenbaar. Ik ben ook heeeeel veel jaren een wensmama geweest maar al het geduld, verdriet, frustratie, ziek zijn en de pijn is bij ons beloond met twee prachtige kinderen. Dat geluk hadden wij! Dat geluk gun ik alle wensmama’s

    • Marieke
      Auteur
      oktober 22, 2017 / 2:05 pm

      Wat fijn dat ook jij uiteindelijk je droom hebt mogen waarmaken. Ook ik ben zo ontzettend dankbaar.

  9. oktober 22, 2017 / 4:46 pm

    Nee, nee, nee. Heel lief hoor dat je sorry zegt, maar dat hoeft echt niet!
    Jouw wonder in jouw buik, verdient het dat jij helemaal gelukkig bent. Dat is het allerbeste voor je kindje.

    Ik snap je blog wel hoor, echt!

    Ik was die mama die na 4 maanden haar kindje verloor… alle andere moeders die hun baby’s nog hadden, gunde ik wel hun baby. Waarom zou ik anders willen? Natuurlijk deed het me heel zeer dat mijn dochtertje er niet meer was.
    Gelukkig heb ik nu een zoon van 4 maanden en vier ik dat, nog steeds denkend ook aan ons dochtertje. Beschreven in dit blog: http://sofarsosabine.com/mason-four-months/ , misschien wil je het lezen. Ik vind het knap dat je dit onderwerp aansnijdt, want het is niet makkelijk om wensmoeder te zijn lijkt me. En soms wordt het wel eens vergeten.

    Mooi blog. Recht uit je hart! xx

  10. oktober 22, 2017 / 6:05 pm

    Dag Marieke! Wat goed dat jij gehoor geeft aan dit thema! Ik weet dat er vrouwen zijn bij wie de kinderwens helaas (nog) niet in vervulling is gegaan en dat is verdrietig!

  11. oktober 23, 2017 / 10:53 am

    Ik ben beide geweest. Het is moeilijk je balanceert continu tussen schuldgevoel en je eigen waarde. Schuldgevoel omdat je jaloers bent op een ander en schuldgevoel omdat jij hebt wat die andere net wil

  12. oktober 23, 2017 / 6:20 pm

    Je hebt het mooi verwoord, ik ken de verhalen dat het een enorme impact heeft en heftig is als je de wens hebt en het niet wil lukken, Heet blijft een strijd

  13. oktober 25, 2017 / 9:05 am

    Wat mooi geschreven zeg! Echt een lieve brief. Ik was zelf zo’n mama waarbij het meteen raak was. Het lijkt me erg heftig als je iets zo graag zou willen, je grootste droom is en het niet wil.

  14. Susan
    oktober 26, 2017 / 3:23 pm

    Heel herkenbaar is dit. Ik heb mij ook wel eens boos gemaakt in de wachtkamer, als er een echtpaar met een kindje in de wachtkamer zat, terwijl ik met de zoveelste behandeling bezig was. Na 8 jaar terwijl we de hoop al opgegeven hadden, mogen we over een paar weken ons eerste kindje gaan verwelkomen. Nu staan we ook aan de andere kant. Alle tegenslagen, pijn en verdriet van de behandelingen zijn vergeten, omdat er nu een wondertje in mij groeit die het goed doet. Ik hoop voor alle wensmama’s dat zij dit ook mogen gaan beleven.

  15. oktober 27, 2017 / 12:17 pm

    Volgens mij is mijn reactie niet doorgekomen dus probeer het nog eens. Je hebt er altijd dubbele gevoelens bij snap dat heel goed.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Close Me
Looking for Something?
Search:
Post Categories:

Notice: ob_end_flush(): Failed to send buffer of zlib output compression (0) in /home/bendoug/public_html/babybanjo.nl/wp-includes/functions.php on line 5464

Notice: ob_end_flush(): Failed to send buffer of zlib output compression (0) in /home/bendoug/public_html/babybanjo.nl/wp-content/plugins/cookie-law-info/legacy/public/modules/script-blocker/script-blocker.php on line 489