Deze zwangerschap is heel bijzonder. De start was bijzonder, de zwangerschap zelf is bijzonder en ook het eind van deze zwangerschap lijkt bijzonder te gaan worden. Er komt vast ook een heel bijzonder kindje uit mijn buik straks ?.
In de ambulance
Afgelopen dinsdag lag ik opnieuw in de ambulance. Deze keer gelukkig een rustiger ritje en met een positievere reden dan zo’n 7 weken geleden. Ik was namelijk 32 weken zwanger! Met 32 weken zwangerschap en een (gezond) kindje van boven de 1500 gram mocht ik terug naar mijn ‘eigen’ ziekenhuis. Na 6 weken WKZ was dit voor mij een hele grote mijlpaal. Nooit had ik gedacht dit te mogen halen. Ondanks alle ups en downs groeit ons kindje nog lekker even verder in mijn buik.
32 weken.. en nu?
Op dit moment lig ik alweer 4 dagen in een ziekenhuis een stuk dichter bij huis. Heel erg fijn! Het voelt echt als een stap in de goede richting onderweg terug naar mijn gezin. Wel vroeg ik me af wat er nu zou gaan gebeuren. Na een hele fijne tijd in het WKZ met geweldig personeel en een aantal leuke buurvrouwen, is het hier best even stil. Wel kan ik genieten van mijn (rustigere) nachten alleen. Ik kwam hier met een aantal vragen en een aantal daarvan zijn gelukkig al beantwoord.
[otw_shortcode_quote border=”bordered” border_style=”bordered”]Fijn om dus zicht te hebben op het einde van deze enerverende zwangerschap.[/otw_shortcode_quote]
Mijn vragen
Mijn grootste vraag was eigenlijk tot hoe lang ik hier nog zo in bedrust moest liggen. Was verlof ook mogelijk? Of thuis afwachten? En per wanneer? Wanneer zouden ze de bevalling inleiden?
Het stukje ‘naar huis’ zit er voorlopig helaas niet in. Ons kindje is niet ingedaald en de placenta lijkt ook nog in de weg te zitten en indalen niet goed mogelijk te maken. Hierdoor is het vanochtend ook weer opnieuw gedraaid en hebben we nu weer een prachtige stuitligging te pakken. Draaien is nog wel mogelijk, maar of indalen wel mogelijk is moeten we even afwachten.
Inleiden vs keizersnede
Ook is het nog de vraag of er sprake zal zijn van inleiden of een keizersnede. Dit kunnen ze mij helaas tot aan het moment van bevallen niet vertellen. Een onzekerheid die ik al wel een beetje had losgelaten. Op dit moment zou het een keizersnede worden. Jammer, maar ik houd er maar rekening mee dat een natuurlijke bevalling er deze keer niet in zal zitten. Kan zo alleen maar meevallen. Wel hebben ze aangegeven dat het kindje niet langer dan 37 weken in mijn buik zal doorbrengen. Fijn om dus zicht te hebben op het einde van deze enerverende zwangerschap.
Starten met kolven
Omdat de borstvoeding bij Noah behoorlijk wat (negatieve) energie heeft gekost, wilde ik deze keer graag al beginnen met kolven voor de bevalling. Vandaag kreeg ik te horen dat ik hier vanaf de 36 weken zwangerschap mee mag beginnen. Hier ben ik erg blij mee. Zo kan ik – als ons kindje al die tijd blijft zitten – toch alvast een beetje starten met wat voorbereidingen.
De komende weken ben ik dus nog in het ziekenhuis te vinden. Veel mensen vragen of het niet zwaar is. Soms wel, meestal vind ik het wel oké. Ik denk dat ik me er nu op heb ingesteld dat ik hier tot kerst in ieder geval zal zijn. Die laatste 4 weken kunnen er ook nog wel bij!